D11: Dinsdag 26 augustus: Transfăgărășanul deel 1 (58km)
Wakker worden met dit zicht, heerlijk toch?
Ook Bella was opnieuw in haar nopjes, een reuze kattenbak!
De Transfăgărășanul route (DN7C) stond op het programma.
De Roemenen noemen het een van de zeven wonderen van het land, misschien wel de mooiste weg van de wereld ... de verwachtingen waren dus hooggespannen...
De route is maar liefst 100 kilometer lang en werd tussen 1970 en 1974 gebouwd door het Roemeense leger in opdracht van dictator Nicolae Ceausescu, om zo een snellere weg tussen de bergen te hebben in het geval van een aanval van de Sovjet-Unie.
Minstens 40 soldaten kwamen om het leven tijdens de bouw doordat het leger werkte met dynamiet om stukken rots weg te blazen.
Een eerste (lange) stop al na 10 kilometer om te gaan wandelen naar de waterval Balea.
Aan de start een bord met een waarschuwing om beren geen eten te geven.
Ik ben eens benieuwd of ik er eentje zal zien tijdens mijn Roemenië reis.
Ook hier net zoals overal bij elke toeristische bezienswaardigheid de souvenirwinkeltjes en eetstandjes.
Het was een pittige klim van ongeveer een uurtje naar de waterval, opvallend hoeveel mensen zonder enige voorbereiding aan een wandeling beginnen, op hun slippers, geen aangepaste kledij, na een paar honderd meter zie je hen dan zitten langs te kant badend in het zweet ...
De Balea waterval is best mooi om te zien, een totale hoogte van 60 meter en blijkbaar een van de grootste in Roemenië.
Na een late lunch "back on de road"!
De weg lijkt heel goed op de panoramische route Trollstigen in Noorwegen die ik 2 jaar geleden reed.
Ook daar de slingerende weg door de bergen met de spectaculaire uitzichten onderweg.
Trollstigen was door de sneeuw en de vele wauw watervallen onderweg nog spectaculairder.
Het meer wat verder is wel mooi om te zien.
De Transfăgărășanul route is onderdeel van een Nationaal Park, wild kamperen is er niet toegestaan, ik heb gelezen dat de politie daar streng op controleert.
Blijkbaar zolang je niet op gras staat is het ok, ik heb mij geparkeerd op een van de kleine parkings langs de route met een schitterend uitzicht!
Wat later kwam er nog een Franse camper Fluffy vergezellen.
D12: Woensdag 27 augustus: Transfăgărășanul deel 2. (75km)
In de ochtend tijd voor wat praktische zaken zoals water vullen van het watervalletje wat verder op.
Heerlijk heen en weer wandelen in het ochtendzonnetje, het was opnieuw lekker warm, ook al stond Fluffy geparkeerd op 2000 meter hoogte.
Dan maar een foto genomen van een monument onderweg ...
Meer en meer zag ik de waarschuwingsborden voor beren, ik hoopte dat ik tenminste toch 1 wilde beer zou zien op mijn Roemenië trip.
2 jaar geleden in Noorwegen had ik ook de hoop een Eland te zien, buiten een standbeeld van een Eland heb ik er geen gezien.
En ... toen ik even halt hielt voor een sanitaire stop, een beer !!!!!! ... die liep naast Fluffy.
Daar het beest vlak naast Fluffy kwam te liggen had ik alle gelegenheid om foto's te nemen, schitterend!
In no time stond heel de parking vol met nieuwsgierigen en file op de baan in 2 richtingen.
Ook de politie kwam voorbij en probeerde de beer weg te jagen met sirenes.
Vorige maand is er een toerist doodgebeten door een beer in Roemenië.
En ik kan begrijpen dat de politie alert is en er veel waarschuwingsborden staan als je ziet dat er toch dommeriken uit hun wagen stappen om een foto te nemen. Stom, stom, stom!
En nog geen 2 kilometer verder was het alweer prijs, beer nummer 2!
Een groter exemplaar.
Ik was verry happy, mijn berenwens was uitgekomen!
Bij een korte wandeling tussendoor een kudde schapen, even ging er door mijn hoofd, wat als er nu een beer zou verschijnen? ...
Ik was bijna aan het einde van de Transfăgărășanul route en er wachtte mij nog een verrassing, beer 3- 4 en 5.
Mooier kon het niet een mama met haar 2 kleintjes, een wauw gevoel!
Heel tevreden kwam ik aan de laatste bezienswaardigheid van de Transfăgărășanul route, namelijk "Barajul Vidraru".
Dit is een indrukwekkende boogdam die in 1965 werd voltooid.
De dam wordt gebruikt voor energieopwekking, irrigatie en overstromingspreventie.
Het was zeer druk aan "Barajul Vidraru", parkeren met de camper is soms heel moeilijk, ik besloot om wat verder te rijden en dan te voet met Bella te wandelen naar de dam en het uitkijkpunt.
Opvallend toch overal die straathonden, die blijven gewoon liggen op straat en de wagens moeten er om heen rijden.
Ik dacht eerst dat het beeld van Rocky (Sylvester Stallone) was, naar de bekende filmscene in Rocky 2 ...
Ik was moe, het was dus hoogt tijd om een overnachtingplek te gaan zoeken buiten de "bear zone".
Die vond ik in het dorpje Corbeni aan de Arges stroom, maar eerst moest ik nog een landweg trotseren.
Opnieuw een schitterend plekje.
Roemenië!
In mijn voorbereiding vond ik niet echt veel informatie over dit Oost-Europees land, het wordt dus een beetje een avontuurlijke reis.
Het land heeft nogal een slechte reputatie, criminele bendes, zigeuners en Dracula ... dit zijn meestal de eerste associaties met dit land.
Maar het land heeft enorme stappen in de goede richting gezet sinds de val van dictator Ceausescu begin jaren 90.
Roemenië is het land van uitgestrekte wouden, bergketens, grote vlaktes en gezellige steden en dorpen.
Het land heeft nog echte wilde natuurgebieden, de grootste populatie beren, wolven en ander groot wild.
Hopelijk kan in een beer spotten in het wild, ooit zag ik er een paar in het Yosemite NP in de Verenigde staten.
D1: Zaterdag 16 augustus: Brugge - Hegyelhalon (Hongarije) (1289km)
Veiligheid boven alles, de eerste 500 kilometer heb ik zeker 3 keer moeten stoppen om wat bij te slapen, makkelijk als je je bed meehebt.
Ik kocht een vignet voor 1 dag, ik moest dus zien dat ik voor 12h middernacht door Oostenrijk was.
Daar slapen was geen optie, ik voelde mij er niet veilig.
Bella daarentegen amuseerde zich rot.
Op de app. Park4night vond ik in het grensstadje Hegyeshalom een plekje op de parking van de plaatselijke voetbalploeg.
De Route.
De enige "opdracht" was om het gemakjes tot aan de grens van Roemenië te rijden.
Eerst nog een stop bij de plaatselijke bakkerij om "Kipli" (soort brood) te kopen.
Een "no go" voor Bella om de omgeving te verkennen want er liepen loslopende honden rond.
Ik vrees dat we dit nog gaan voorhebben tijdens onze reis, Roemenië het land van de loslopende, verwaarloosde honden.
Opvallend die honden die ik zag hebben net zoals de koeien bij ons een label in hun oor (i.p.v. een chip?).
D3: Maandag 18 augustus: Arad (Roemenië) - Timisoara (66km)
Er was 's nachts een Oostenrijkse camper Fluffy komen vergezellen dus ik stond niet meer alleen op de parking.
Hier kon Bella zich uitleven, geen hond te zien ...
Vanzelfsprekend raakt ze dan met de lange lijn verstrikt in de struiken en mag ik haar dan gaan bevrijden in het pikdonker...
Jakkes wat een stank opeens ... (mensen)stront aan mijn schoenen ... de geur bleef nog uren in mijn neus hangen, verschrikkelijk!
Er werd rond 8h (vriendelijk) op het raam getikt, ik moest de camper verplaatsen, men ging er dranghekken plaatsen voor een evenement.
Dat kan gebeuren als je op een parking staat.
Er stond een stadbezoek gepland aan de stad Timisoara.
Ik had de dag voordien een Roemeense betaling app. geïnstalleerd om de parking in het centrum Timisoara betalen.
Ik mocht er niet binnen met Bella dus ik besloot de binnenkant te bekijken op het einde van mijn stadstour zodat ik haar een tijdje in de camper kon laten.
Mooie pleinen, gebouwen, gezellige straten.
Een mooie impressie:
D5: Woensdag 20 augustus: Hateg - Carnic. (30km)
De Route
Auto's rijden er gewoon door elkaar, iedereen parkeert waar hij/zijn zin heeft, soms gewoon midden op straat.
Van hoffelijkheid is er geen sprake in Roemenië heb ik al gemerkt.
Ik verstond er geen snars van ...
Ik deed een draaiende beweging van een kraantje, water! en zij wees een andere richting aan en aan haar gebaren te zien wilde ze meerijden om het te tonen.
Ik dacht nu gaat ze tonen waar ik wat flessen kon vullen maar neen, ze had mij gewoon gebruikt als taxi.
Ze was wel zeer dankbaar zag ik en het was de richting van mijn bestemming.
De laatste 5 kilometer naar de start van de wandeling die ik uitgezocht had was een grintweg had ik gelezen.
Een grintweg amaai, de naam grint niet waardig, niet te doen van de rotsblokken, putten en kuilen.
Ik was dan ook opgelucht toen ik eindelijk de parking had bereikt in Carnic, de weg ging ook niet verder.
Er was geen bereik zowel internet als telefoon, opeens ben je dan heel alleen, dat gevoel had ik dan.
Gelukkig was er ook de tablet met gedownloade series van Netflix.
Ik had gekozen voor de hoog aangeschreven wandeling van Carnic naar Refugiul (berghut) Gentiana.
Mijn eerste echte wandeling op Roemeense bodem.
Ik moest een een hoogteverschil overbruggen van 670 meter, er zou dus was geklommen moeten worden.
Op de site van All trail staat deze wandeling als relatief kort ... 5 kilometer... op het einde van de dag had ik precies 12 kilometer gewandeld waarvan 6 kilometer bergop ...
Onderweg een stop aan de Maria Magdalena waterval (een heilige waterval?)
De laatste 2 kilometer tot aan de berghut was super pittig, steil bergop over grote keien en op mijn rug Bella, het was echt afzien en daarna moest ik dan nog terug ... bergaf weliswaar.
Het zijn natuurlijk niet de overvloedige watervallen die ik een paar jaar geleden in Noorwegen mocht aanschouwen, maar deze was toch leuk om te zien, wie het kleine niet eert ....
En Bella zou haar vriendjes en vriendinnetjes katten terugzien ...
Maar eerst moest ik onderweg de eerste "wilde dieren" trotseren ...
Heel leuk toen ik aankwam op de overnachtingsplek, een man vroeg mij of ik iets nodig had, elektriciteit, water ...
D7: Vrijdag 22 augustus: Hateg - Transalpina route. (137km)
In de ochtend begon de zon stilaan door de wolken te piepen en was het net zoals de vorige dagen bloedheet.
Er stond een rit gepland richting de Transalpina "route 67C".
Ik had gekozen om niet de kortste weg te nemen en een stuk door het Parsul NP Jiului te rijden.
Veel genieten van het uitzicht tijdens het rijden zat er niet in want de E79 is een enorm drukke weg met heel veel vrachtwagens die regelmatig gekke maneuvers maken om te kunnen inhalen, niet leuk dus.
Blijkbaar was het heilig water, de mensen keken dan ook verbaast toen ik de gevulde flessen met de trechter in Fluffy goot ...
De praktische zaken op een road trip nemen soms heel wat tijd in beslag zeker als er amper water uit de (heilige) bron komt.
Ik was blij dat ik na Bumbesti-Jiu, ook al zo'n vuile, grauwe stad binnendoor kon rijden richting Novaci waar de Transalpina route start.
Vlak na Urdele begon het klimwerk voor Fluffy, maar het begon ook te onweren, ik besloot niet verder te rijden en een overnachtingsplek te zoeken.
De overnachtingsplek was eventjes "off road" rijden en dat is altijd spannend, zeker in regenweer en beperkt zicht, maar het was het waard om het te doen, wat een pareltje!
En of het een pareltje was!
Een gelukzalig gevoel overviel mij, dit is vrijheid, dit is Geert!
Met veel foto's en video's probeer ik dat gevoel mee te nemen naar "later".
D8: Zaterdag 23 augustus: Transalpina route. (120km)
Het leek wel dat ik op een vliegtuig met veel turbulentie zat.
Eventjes dacht ik om een stukje naar beneden te rijden en zo wat uit de wind te staan, maar na een extra check van de handrem en versnellingspook besloot ik het toch niet te doen en terug te gaan slapen en dromen dat ik met het vliegtuig op stap was...
Die route (DN67C) is een 148 kilometer lange bergweg die door de Zuidelijke Karpaten van Roemenië loopt.
Het hoogste deel van de weg ligt bij de Urdele pas op 2145 meter hoogte.
De transalpina staat bekend om zijn spectaculaire uitzichten en kronkelende wegen.
Bella vond de rit minder leuk, het constant draaien, dat zag je aan haar gedrag, op een gegeven moment vond ik haar niet meer, ze zat helemaal verscholen tussen de Curverboxen in het koffergedeelte.
Zalig om te lunchen met zo'n hemels zicht!
Een echte roadtrip naar mijn hart!
Eigenlijk overal onderweg zie je mensen-, meestal dames die fruit, kaas, honing en vooral confituur verkopen.
Het werd tijd dat ik wat cash geld afhaalde want ik had na 8 dagen Roemenië nog geen "Leu" in mijn handen gehad (1 Leu = 0,20 Euro).
Ezels kom je overal tegen .....
D9: Zondag 24 augustus: Sebes - "Rapa Rosie". (16km)
De eerste stop van de dag was de Lidl in Sebes.
In Roemenië zijn alle grootwarenhuizen de ganse zondag open.
Cash opvragen in de winkel kon blijkbaar niet, dus ik moest op zoek naar een bank (ATM) in de buurt.
Ik heb 400 Lei afgehaald, zo'n 90 Euro.
Het "papier" voelt anders aan dan onze Euro's.
In feite is "buitenlands geld" nostalgie, waar is de tijd dat ieder land zijn eigen munt had en we thuis het buitenlands geld in een potje bewaarden ...
Een volgende stop aan een plaatselijke markplaats.
Een verkoper probeerde mij een zak van 50 kilogram aardappelen te verkopen, stel je voor ...
In de buurt van de stad Sebes ligt het natuurwonder "rapa rosie", de rode kloof.
Eerst moest Fluffy 4 kilometer grintweg trotseren, gelukkig goed berijdbaar.
't schaptjes Bella, schaptjes !!!!!!!
Het zicht is (onverwacht) verbluffend fenomenaal, de eerste aanblik deed me denken aan (mini) Bryce Canyon in Utah (VS) waar ik ooit geweest ben.
"Rapie Rosie" betekent rode kloof, de opvallende rotsen zijn het resultaat van erosie, vandaar de grillige vormen, echt schitterend om te zien!
Een echt natuurwonder, een kunstwerk gevormd door de natuur ...
Je kunt er tot aan de kloof wandelen, sommige paden zijn super steil maar het uitzicht boven compenseert de inspanning.
Een toppertje!
Het vele klimmen vond Bella niet zo leuk omdat ze constant heen en weer geschud werd in de rugzak.
Ik hoorde haar regelmatig miauwen (klagen).
Bella was blij toen we terug bij Fluffy kwamen, even had ze zich vergist toen ze liep naar een andere witte bestelwagen.
Ik besloot om niet meer verder te rijden en te blijven in de nabijheid van de kloof op een schitterend plekje.
Genieten van de omgeving, een wijntje, muziek, schrijven en wat (niet te veel) na te denken over het leven en de toekomst.
Alles is beter dan een jaar geleden toen ik nog op stap was met een fake iemand, die mij koos voor de campertripjes en om van mij te profiteren en mij dan ook nog te beliegen- en bedriegen.
Alles is beter nu!
D10: Maandag 25 augustus: Sebes - Transfăgărășanul (108km)
Ik nam afscheid van een prachtig ovenachtingsplekje om te rijden naar de stad Sibiu, zo'n 60 kilometer dieper Roemenië in.
Na Timisoara opnieuw een stadsbezoek, ik moest dus opnieuw het Roemeense stadsverkeer trotseren wat mij telkens de nodige stress bezorgd.
Ik had geluk, ik kon redelijk dicht bij het historische stadscentrum parkeren.
Vooraleer ik bij "de old town" was heb ik eerst een markt doorlopen, altijd leuk om de plaatselijke mensen bezig te zien.
Je merkt in de oude stadskern veel Saksische (Duitse) architectuur.
Er zijn heel wat historische bezienswaardigheden in de binnenstad van Sibiu.
Sibiu heeft een heel mooie, lange (verkeersvrije) winkelstraat, opvallend, gigantisch veel galanterieën, ze zijn niet te tellen soms de ene na de andere en ondanks het verleidelijk was heb ik geen kreemtje gegeten.
Een van de top bezienswaardigheden in Sibiu is de "Bridge of Lies", de Brug van Leugens, wordt zo genoemd vanwege het oneerlijke gedrag van de handelaars die daar vroeger hun waren aanboden.
Vanop de brug had ik ook een mooi uitzicht op het onderste deel van de stad.
Dit stukje was echt heel mooi om te zien, een schilderijtje, vooral op het filmpje hieronder zie je hoe mooi het was.
Ik wilde nog voor de spits de stad verlaten, opnieuw eens je de binnenstad uit rijdt wordt je gekatapulteerd naar 60 jaar terug, oude vervallen huizen en winkeltjes, fabrieken waar er nog steeds geproduceerd wordt.
Roemenië is een land met meerdere gezichten.
Het was de tijd om terug te trekken naar de natuur, ik reed nog een 30 kilometer verder binnenland.
Ik vond een leuk plekje op een 10-tal kilometer van de start van een van de mooiste routes ter wereld (volgens het www), de Transfăgărășanul route!
Die route ga ik de komende dagen rijden.
