Vrijdag 19 juni
Na een emotioneel heftige periode een 3- daags (bezinning) tripje richting Ardennen.
Eerste stop was in Profondeville tussen Namen en Dinant.
Profondeville (aan de Maas) zou de enige plaats zijn in België waar je met een roeibootje kan overgezet worden.
Maar er was geen roeiboot te bespeuren (Corona?)
Enkele kilometers verder heb ik met Fluffy de klim gemaakt naar "Les sept Meuses".
Boven is er een adembenemend zicht op de vallei en de meanderende Maas.
Samen met een goed glas wijn het ultieme rust gevoel, de toon was gezet voor mijn tripje.
Daarna was het de bedoeling om een "wandel stop" in te lassen in Dinant maar het verkeer zal volledig strop in de binnenstad.
No worries ... ik heb dan maar mijn boterhammetjes opgegeten in file.
Verder richting Frankrijk om een stukje van de burchtroute te rijden tot aan Haybes waar ik overnacht heb aan de oevers van de Maas.
Ik had geluk, er was nog 1 plaatsje vrij op de plaatselijke camper parkeerplaatsen.
Zaterdag 20 juni
Vreemde beesten op Fluffy 's morgens.
Later hoorde ik dat het "eendagsvliegen" waren, een soort Libelle, eerder zeldzaam bij ons.
Ze zagen er toch wat akelig uit toen ik ze van nabij bekeek.
Ik kon het al van in de straat ruiken, heerlijk!
Er waren zeker 8 soorten baguettes te verkrijgen in de bakkerij.
Jammer, ik had een foto moeten nemen van het bakken in de winkel.
Vervolg van mijn tripje richting België door het "Parc naturel regional des Ardennes".
Mooi om er een stukje door te rijden, ik zag veel "Columbus plekjes" onderweg.
Het was eerst de bedoeling om vanuit Vresse-sur-Semois te gaan wandelen maar het was er enorm druk, daarom besloot ik om verder te rijden naar Corbion om daar de wandeling "Crete de Frahan" de ondernemen.
Een prachtige wandeling van 11km, 3 1/2 uur, vooral het eerste stuk vond ik meer dan de moeite!
Het was een kleine overwinning om boven op "Chateau de Montragut" te poseren voor mijn selfie stick.
Ik moet toegeven ik was "kapot" toen ik terug aankwam in Corbion.
Al een hele tijd ben ik op de sukkel met tendinitis aan de knie en klimmen en dalen is echt niet goed voor mijn knie.
Maar heel belangrijk ik had genoten van de wandeling.
Enkele glazen Jupiler op terras in het zonnetje ... de ideale pijnstiller ...
Mijn tripje vervolgt naar Bouillon.
Dat Bouillon super toeristisch is was meteen te merken aan de plaatselijke campersite.
Campers als sardines in een blik op elkaar gepakt deur aan deur.
Absoluut niet mijn ding ...
Maar Fluffy is niet zo groot, ik kon haar parkeren op een hoekje met zicht op de burcht van Bouillon,
de drukte aan de andere kant.
Zondag 21 juni
Ik was al vroeg op pad, ooit had ik het kasteel van Bouillon bezocht maar ik kon me er niet veel over herinneren.
Tijd dus om mijn geheugen op te frissen, maar ... ik had geen rekening gehouden met Corona.
Aan de ingang werd vermeld "tickets alleen via reservatie" ...
"Wie niet waagt niet wint" er was nog geen mens te zien ...
"Je suis tout seule", ik mocht binnen!
Het schitterend gelegen kasteel van Bouillon is een van de oudste goed bewaarde overblijfselen van België.
Het dateert uit de 11e eeuw, de meest gekende bewoner was Godfried van Bouillon.
Wat veel mensen niet weten is dat Lodewijk de 14e (de zonnekoning) er heel veel heeft verbleven.
Na dit leuk bezoek heb ik wat door de stad geslenterd, er was ook marktdag.
Het was tijd om de drukte te verlaten en de rust op te zoeken.
Met Fluffy naar het dorpje "Botassart" gereden.
"Le tombeau du Géant", "Graf van de Reus, neen geen graftombe maar een prachtig stukje natuur.
Het uitzicht is er fenomenaal!
Na een (na)middagdutje was het tijd om terug richting Brugge te rijden.
Het was een heerlijke 3- daagse, ik heb mezelf ook de tijd gegeven om na te denken, het heeft me echt deugd gedaan.