Bij
aankomst in Bouillon merkten we meteen op dat het super druk was, waar zouden
we Fluffy kunnen parkeren? …
Ik was
al een paar keer eerder in Bouillon geweest en de vorige keer had ik Fluffy
geparkeerd aan de rand van de stad bij de sportvelden waar er ook kan overnacht
worden.
Wonder
boven wonder konden wij parkeren op exact hetzelfde plekje als de vorige keer.
Dat was
pas geluk hebben, want de rest van de parking stond bomvol.
We
hadden ook meteen een overnachtingsplek.
Van de
parking naar de stad was het ongeveer een 15 minuten wandelen langs de Semois,
de rivier die rond Bouillon stroomt.
Bouillon
wordt ook de parel van de Semois genoemd en behoort tot de mooiste steden van
de Ardennen en staat vooral bekend om het om het middeleeuwse kasteel dat schittert boven de stad.
Deze bezoeken we nog wel eens in de zomer als het wat warmer is.
Heel veel volk langs de oevers van de Semois op de “wildmarkt”, we hoorden heel veel Vlamingen.
We zagen
heel veel verkoopstandjes met jachtproducten: everzwijnen, reeën en herten, op
zijn geheel of versneden, in patés en delicatessen.
Maar ook ambachtslieden producten die te maken hebben met de jacht/wild.
Allemaal heel mooi om door te slenteren, te zien.
We hadden niet verwacht dat de markt zo groot zou zijn.
Tussendoor zagen en hoorden we de traditionele hoornblazers.
De verschillende tonen en klankeffecten worden alleen met behulp van de lippen, de kaken, de tong en luchtdruk voortgebracht.
We waren niet alleen voor de wildmarkt gekomen naar Bouillon maar ook voor de stoet die wat kleiner was dan verwacht.
Een 4- tal groepen samen, de opvallendste groep waren de everzwijn kostuums met bellen op de rug, heel leuk om te zien!
De “stoet” eindigt traditioneel aan de kerk waar de zegening van kleine en grote huisdieren plaatsvindt.
Een veel te lange “preek” van de priester en veel (blaffende) honden die ongeduldig zaten de wachten op het “heilig water”.
Buiten de “nep everzwijnen” waren er geen grote dieren te bespeuren, enkel honden.
Na de inwendige mens verwarmd te hebben met glühwein en irish coffee wandelden we terug naar Fluffy om daar te aperitieven …
De
Ardeense lucht had ons goed gedaan want we hadden 12h geslapen.
Na de pistoleetjes gehaald te hebben was het de bedoeling om de natuur in te gaan en een korte
wandeling te maken naar “Passerelle de L’épine”, een hangbrug over de Semois in
de buurt van Bouillon.
De gps zond ons compleet de andere kant uit, 30km rijden terwijl, tot onze verbazing de start van de wandeling op amper 2 kilometer van onze overnachtingsplek lag.
“Passerelle de L’épine”, die vlak aan het klooster “Notre dame de Clairfontaine” ligt is een recent gebouwde hangbrug van 55 meter die eigenlijk te kort was want door de overvloedige regen de afgelopen weken was de overkant niet bereikbaar.
Na de brunch reden we naar “Belvedère de Bouillon” een uitkijkpunt over de stad Bouillon.
Eerst passeerden we uitgestrekte kerstbomen velden, klaar om gekapt te worden voor verkoop.
De verleiding voor Véronique was te groot, hier moesten foto’s genomen worden.
Het laatste stuk “weg” naar “Belvedère de Bouillon” was drassig en zat vol putten maar het was de moeite waard om deze te rijden want het uitzicht op het platform van de toren is fantastisch.
Eerst hebben we genoten van het fantastisch uitzichtpunt “Tombeau de giant” (Graf van de reus), geclassificeerd als uitzonderlijk erfgoed van Wallonië.
Een van de meest gefotografeerde uitzichtpunten in de Ardennen met de prachtig lus van de rivier de Semois.
Wij hadden gekozen om wandeling nummer 4 te ondernemen die start aan het uitzichtpunt.
Een vrij korte wandeling van ongeveer een uurtje, eerst steil naar beneden tot aan de Semois.
Daarna licht hellend terug door het pas naar het uitzichtpunt te wandelen langs sterk stromende riviertjes.
Een hele mooie wandeling.
Het begon al donker te worden bij het einde van de wandeling.
We reden terug naar het uitzichtpunt “Belvedère de Bouillon” waar we eerder geweest waren, een perfecte plaats om te overnachten!
Veel regen bij het ontwaken de volgende dag.
We besloten na het ontbijt langzaam richting huiswaarts te rijden met enkele tussenstops.
Eerst Redu, het boekendorp die er verlaten bijlag en daarna hebben we een uurtje gewandeld in Dinant.
Rond 17h waren we terug thuis.