In barre weersomstandigheden een uitstapje met Fluffy richting Nederlands Limburg, meer bepaald het "witte stadje" Thorn.
Het stadje staat bekend om de typische witgeschilderde huizen, monumentale panden en de authentieke geplaveide straatjes.
Voorafgaand mijn bezoek aan de abdijkerk heb ik eerst een film bekeken over de rijke geschiedenis van het witte stadje.
Heel interessant om te bekijken.
Thorn was 800 jaar een mini-vorstendom waar 33 abdis-vorstinnen de scepter zwaaiden.
Het staatje had een eigen rechtspraak en sloeg een eigen munt.
Met de komst van de Fransen in 1794 kwam hieraan een einde.
De Fransen voerden een belasting in op basis van de omvang van de ramen.
Meer ramen in het huis betekende een hogere belasting.
De arme bevolking metselde de ramen dicht om de belastingaanslag te beperken.
Om de ‘littekens van de armoede’ te verbergen, werden de huizen wit gekalkt, vandaar het witte stadje.
Thorn is echt de moeite waard om door te slenteren er zijn ook enkele leuke winkeltjes om in te snuisteren.
Ook de kapel "onder de Linden" vlak buiten het dorp is een aanrader.
Super leuk dit bezoek ondanks de regen.
Het regende op zijn Limburgs gezegd "kopjes en schoteltjes" de dag erna, daardoor zat wandelen in nabije omgeving van Thorn er niet echt in.
Het was "Black friday" dus waarom niet op de terugweg naar Breda gaan (window)shoppen.
In de late namiddag (met enkele sweaters rijker) via de Westerschelde tunnel terug richting Brugge.