Dag 1 (1 juni) Brugge – Kufstein (Oostenrijk) (1000 km)
Last minute
wijziging reisplannen, we reden niet richting Dolomieten, noord Italië maar
naar Venetië.
Het weer
in Noord Italië was volgens de weerapp. miserabel.
Onderweg
gigantisch veel regen, niet zo leuk om met Fluffy door te rijden.
Vooral
rond München was het erg, daar was op een bepaald moment een stuk autosnelweg
afgesloten.
We
hoorden op de radio dat het zou gesneeuwd hebben op grote hoogte in Oostenrijk,
misschien de kans om de Grobglocknerpass te rijden.
De
vorige keer was deze gesloten door werken, dat was toen een
teleurstelling want dan had het ook pas gesneeuwd.
Maar ook
nu zou dit niet doorgaan, alleen toegelaten met winterbanden of
sneeuwkettingen, we namen niet het risico om die richting uit te rijden.
We
hebben overnacht vlak over de grens in Kufstein (Oostenrijk)
-----------------------------------
Dag 2 (2 juni) Kufstein – Venetië (Italië) (525 km)
Na een
goede nachtrust besloten we niet meteen naar Venetië te rijden maar een dag te
genieten van de Oostenrijkse natuurpracht.
We reden
enkele zogenaamde “groene wegen” op de kaart, panoramische wegen.
Bij het
dorpje Rimm zagen we plots een oud kanon … midden op de weg staan … .
Aan de
kerk van het dorpje mensen in de traditionele Oostenrijkse klederdracht.
“Hier
was iets te zien” dachten we, dus we parkeerden Fluffy in het dorp.
En ja hoor, we hadden geluk er ging net een heilige processie van start met heel wat deelnemers in allerlei typische klederdrachten.
Fantastisch
om mee te maken zeker omdat het zo onverwacht was.
Na deze
onverwachte ervaring reden we de toeristen pass richting Stubaier gletsjer op.
Onderweg
heel wat mooie (ver)gezichten.
We
hadden gehoopt om wat verse sneeuw te zien maar helaas, alleen op de hoge
toppen zagen we verse sneeuw.
Boven
aan de grote parking van de Stubaier gletsjer was er niets te zien, het is
blijkbaar uitsluitend voorzien op skiën in de winter, in de zomer is alles
potdicht.
We hebben op de pass in een typisch restaurantje (met heel wat vliegen) een pizza gegeten, daarna reden we verder via de Brennerpas de Italiaanse grens over.
Vanaf de
grens was het nog een kleine 300 kilometer naar Venetië.
Ook nu
heel veel regen onderweg, we hoopten op droog weer want de volgende dag stond
een stadsbezoek naar Venetië op het programma.
In
Italië is er tol te betalen op de snelwegen.
Bij het
afrijden in Venetië lukte het ons niet om te betalen met de kredietkaart.
Heel wat frustraties bij de auto’s achter ons want we moesten 27 Euro cashgeld
bij elkaar zoeken …
Omwille voor de veiligheid hebben we overnacht op een betalende camperplaats in de haven van Venetië (18 Euro/nacht).
Van
daaruit zouden we dan met de boot naar Venetië varen de volgende dag.
-------------------------------
Dag 3
(3 juni) Venetië.
Fluffy mocht een dagje rusten vandaag.
Op 100 meter van de camperplaats vertrok de boot naar Venetië (10 Euro heen/terug).
Betreft het weer hadden wij niet echt geluk, het regende jammer genoeg in de ochtend maar al heel snel was de zon van de partij en het werd perfect weer om rond te slenteren in Venetië (25°C).
Venetië is één van de meest bezochte steden van Italië, een combinatie van rijke historie en interessante bezienswaardigheden.
Venetië wordt jaarlijks “overspoelt” door toeristen, zoveel zelfs dat er bij drukke dagen entreegeld moet worden betaald om de stad in te komen.
Wij hadden geluk wat het entreegeld betrof, 3 juni stond niet aangegeven als drukke dag.
De oude stad ligt op een eiland in een lagune, alle transport moet dus via het water gebeuren langs de vele kanalen in Venetië.
Auto’s, scooters, fietsen zie je dus niet in Venetië, alleen boten.
Daar we
maar 1 dag uitgetrokken hadden om Venetië bezoeken zouden we ons beperken tot
de belangrijkste bezienswaardigheden en vooral rondslenteren in de vele smalle
straatjes die de stad rijk is.
Op het einde van de dag hadden we 15 kilometer op onze wandelteller staan … niet mis.
Een foto impressie van onze dag in Venetië.
We waren dus genoodzaakt om een stuk terug te wandelen tot het eerste café op onze weg.
---------------------------------------
Dag 4 (4 juni) Venetië – Montepiano (216 km)
Na de vermoeiende uitstap naar Venetië besloten we om het vandaag wat rustig aan te doen.
Lekker uitgeslapen en daarna de administratie (lees reisblog en foto’s) bijgewerkt.
Rond 15h, na het vervullen van de praktische taken, chemisch toilet/vuil water legen, water bijvullen reden we richting Bologna zo’n 150 kilometer zuidwaarts.
Alléé dat hebben we nu ook es meegemaakt …..
In een van de kleine dorpjes onderweg hebben we goedkoop getankt (met bediening!) en boodschappen gedaan in een ambachtelijke winkel met wijn van de tap.
Véronique vond een fantastisch overnachtingplekje op de park4night app. met zicht op de vallei.
Schitterende avond!
----------------------------------------------------------
Dag 5 (5 juni) Montpiano – San Gimignano (216 km)
Na een ochtendwandeling naar een ezelstal reden we verder naar de Mugella streek ten noordoosten van Firenze.
Ik had gelezen op een reisblog gelezen dat er in de buurt van het gehucht Penna er een “Via di cipressi” is.
Het was wat zoekwerk om dit verborgen pareltje te vinden.
Over een lengte van 2 kilometer reden we (meermaals) langs de eeuwenoude cipressen aan de weerszijden van de weg.
Na de lunch op een heel mooi rustig plekje vervolgden we onze roadtrip richting Toscane langs immense olijf- en wijnvelden.
In de namiddag kwamen we aan in de middeleeuwse Torenstad San Gimignano.
De meeste huizen in San Gimignano dateren uit de 11e- en 16e eeuw.
Van de oorspronkelijke 72 hoge torens blijven er nog 13 over.
Wij hebben in San Gimignano een ijsje gehaald bij “Dondoli”, naar eigen zeggen DE wereldkampioen ijsbereiden.
Blijkbaar het beste ijs in de wereld!
We hebben overnacht aan de wijnrankvelden in de buurt van San Gimignano.
------------------------------------------------
Dag 6 (6 juni) San Gimignano - Monti (90 km)
Na de was en plas reden we richting Chianti wijnstreek.
De bedoeling was dat we gedeeltelijk de wijnroute gingen afrijden.
Deze route slingert over de glooiende Toscaanse heuvels langs duizenden hectaren vruchtbare grond beplant met wijnranken en olijfbomen.
Met vanzelfsprekend onderweg de vele stops langs de route, bezochten we ook de historische middeleeuwse stadjes Castellina in Chianti, Radda in Chianti en het wat tegenvallende Goisole in Chianti.
In Radda heeft Véronique een origineel souvenir gekocht bij de plaatselijke kunstenaar.
Ik heb een “Wim Lybaert” (Columbus) hoed gekocht en een wit hemd.
Tijdens de rit werden we staande gehouden door een achterliggende Italiaanse chauffeur met de boodschap “You-e looosing-e Fuuueel e”.
Grappig, we hadden ons pas volgetankt met water en door het bochtig parcours lekte er wat water uit het reservoir.
We hebben overnacht in het dorpje Monti op een parking tussen de olijfbomen en de “vintage campers”
------------------------------------------------
Dag 7 (7 juni) Monti – Buonconvento (90 km)
Er was een bezoek gepland aan Siena, ik was er al 2 keer eerder, een van de mooiste plaatsen die ik al bezocht heb in het verleden.
Het was wat zoeken om een geschikte parkeerplaats te vinden voor Fluffy maar uiteindelijke vonden we een aan de Porta Romana op 20 minuten wandelen van het centrum.
Siena is eeuwenoud Unesco werelderfgoed en is vooral bekent voor het adembenemende ronde plein Piazza del campo.
Op het plein vindt jaarlijks de wereldberoemde paardenrace "Il Paloi" plaats tussen de plaatselijke wijken van Siena.
Vanuit dit plein wandelden we door de talrijke smalle straatjes die Siena rijk is.
Duomo di Siena is wonderbaarlijk mooi om te zien.
Met zijn prachtige zwart/wit gestreepte marmer een plaatje om zien en van te genieten.
In de namiddag reden we naar Monteriggioni op 15 kilometer van Siena.
Deze middeleeuwse vestigingstad is echt super mooi.
Het was er niet druk wat de beleving alleen maar mooier maakte.
Cliché, maar daar was het echt alsof de tijd heeft stilgestaan.
We hebben echt genoten van dit bezoek.
Onze roadtrip ging verder richting zuiden in de buurt van San Quirica d’orcia waar we in Buonconverto parkeerden op de plaatsen voorbehouden voor campers.
Buonconverto is een heel charmant stadje.
Er was een voorbereiding bezig voor een plaatselijk feest.
Een vriendelijk dame wees ons de plaats aan waar men de pasta aan het maken was voor het feest.
Italiaanser kon niet … de pasta werd versneden, in bloem gerold, 1 nacht te rusten gelegd in een koele ruimte.
We hebben gegeten in een pizzeria maar we hadden beter gewacht met eten want we konden gewoon mee aanschuiven aan het feest, dit zagen we pas toen we terug wandelden naar Flufy.
------------------------------------------
Dag 8 (8 juni) Buonconvento – Capella della Madonna (85 km)
We bezochten in de ochtend de zaterdagmarkt van Buonconvento voor wat inkopen.
Ik kocht er 2 witte hemden voor 55 Euro.
Na de middag een vervolg van onze roadtrip.
We hielden halt bij “iets”, we volgden gewoon de “kudde”.
Vreemd genoeg was de bezienswaardigheid de cipressen San Quirico.
Ik was er al eerder maar daarvoor moest ik kilometers lang strade bianche trotseren met Fluffy.
Blijkbaar is er een veel makkelijker weg naar deze prachtige cipressencirkel.
Jammer dat het zo druk was, niet zo makkelijk om mooie foto’s te maken.
We reden verder naar Bagne Vignoni.
Het was heet vandaag, de thermometer wees 32°C aan.
Bagne Vignoni is vooral beroemd voor zijn waterpiazza.
Het is een zeer charmant middeleeuwse dorpje midden in het landschap van Val d’orcia, Unesco werelderfgoed.
We vervolgden onze weg langs de panoramische route SP 323.
Onderweg hielden we eventjes halt bij een kerkhof, meestal is er daar een kraantje en de gelegenheid
om water bij te vullen voor Fluffy.
Vervolgens een stop bij Abbey San Antimo, een benedictijnen abdij uit de 12e eeuw.
De abdij ligt midden in de prachtige natuur.
De kerk binnenin is heel somber maar gigantisch mooi in al zijn eenvoud.
Er was een huwelijksdienst bezig wat de beleving nog mooier maakte.
Het was ondertussen al avond geworden, na wat twijfelen besloten we toch nog eens te rijden naar de cipressen kring San Quirico d’orcia, maar dan langs de strade bianche, langs de kleine weggetjes dus in de hoop daar te kunnen overnachten.
“De strade bianche” die we gekozen hadden leek meer op een gedegradeerd landbouwer weggetje tussen de wijnvelden.
Net toen wij dachten dit komt niet goed kwamen we op een strade Bianchi, oef …
Eens aangekomen aan de cipressen namen we van de gelegenheid gebruik (minder volk) om nog enkele mooie foto’s te nemen.
Overnachten aan de cipressen zat er niet in dus we moesten een andere slaapplaats zoeken.
Deze vonden we 20 kilometer verder aan de strade Bianchi van capella Madonna.
-----------------------------------------
Dag 9 (9 juni) Capella della Madonna – Bagne Vignoni (24km)
Verkiezingsdag in België.
We besloten om het rustig te houden en de bezienswaardigheden te beperken tot een wandeling naar de Capella della Madonna di Vitaleta.
De kapel is fantastisch bijzonder om te zien.
Midden tussen de heuvels van Val d’orcia.
Echt genieten was dat.
We namen de tijd om in alle stilte deze prachtige plek in alle bewoning te nemen.
Een van de mooiste plekjes in Toscane, en terecht!
We gingen op zoek naar een plekje om Fluffy te plaatsen en rustig te genieten van de namiddag.
In de buurt van Pienza vonden we niets, daarom besloten we om terug te rijden naar Bagne Vignoni waar we al eerder waren, daar was het super rustig.
Véronique genoot van een dutje terwijl ik de binnenkant van Fluffy onderhanden nam.
Door de grote hoeveel stof onderweg was het echt nodig om de stofdoek en zeemvel boven te halen.
--------------------------------
Dag 10 (10 juni) Bagne Vignoni -Strade bianche La Foce (60 km)
Vanuit onze overnachtingsplek in Bagne Vignoni reden we opnieuw de Val d’orcia in naar een van de mooiste stadjes van Toscane, Pienza.
Ik was er al 2 keer eerder en ik blijf het een fantastisch mooi charmant plaatsje vinden.
Wij hebben er een aantal uur gespendeerd.
We vervolgden onze roadtrip verder door de Val d’orcia met zeer regelmatig een stop om het prachtige unieke landschap te bewonderen.
Het was de bedoeling om vanuit het noorden van de Val d’orcia een heel stuk strade bianche (onverharde weg) te rijden dwars door de streek.
Ik had het eerder gedaan met Fluffy maar we vonden niet meteen het startpunt van de strade bianche.
Na wat heen en weer rijden vonden we uiteindelijk wat toevallig de strade bianche.
Het was een foto van 4 jaar geleden die ons zekerheid gaf.
2024
We besloten te overnachten aan het beginpunt vlak aan een klein kerkhof.
Dag 11 (11 juni) Strade bianche La Foce - Radicofani (70 km).
Vandaag was het Strade bianche tijd.
Een strade bianche betekent letterlijk “witte weg”, typische weg voor het Toscaanse platteland in combinatie met korte soms steile klimmetjes, een beproeving voor Fluffy dus.
Bij regen (hadden we gelukkig niet) verandert de strade in een blubber bad.
Het was genieten van het prachtig landschap op een gezapig tempo van 25km/u.
Nu een “stofferige ervaring” van een 4- tal uur was het tijd voor een bad.
Een warm bad in Bagne San Filippo.
Therme Bagne San Filippo zouden de oudste thermaal baden ter wereld zijn, het water is er tussen de 35- en 50 graden en het stroomt van de hoge rotsen naar beneden in de baden.
Door de samenstelling van het water is de “Fosso Bianco” (witte rots) spectaculair te zien door de jarenlange kalkafzetting.
Het was ondertussen al laat en we lieten ons overtuigen door een enthousiaste Italiaan om aan zijn “kraam” te kopen.
Veel bla bla en show … een afzetter was het … 12 Euro voor een hamburger en een soort boule de berlin met 10 gr vlees.
Een les voor ons als er geen prijzen vermeld zijn steeds vooraf te vragen hoeveel iets kost.
We hebben overnacht in Radicofani aan de voet van de burcht.
----------------------------------
Dag 12 (12 juni) Radicofani – Saturnia (86 km).
Na de was en plas rond 14h van uit Radicofani vertrokken.
Een overgangsrit, we verlieten Toscane voor de provencie Grosetto.
Vooral het eerste deel van de rit richting Abbadia San Salvatore was mooi!
Heel veel bloemen in bloei in Italië momenteel.
Onderweg zagen we geiten vanuit de heuvels richting stal wandelen.
We besloten om te stoppen en tot de stal te wandelen in de hoop een kijkje te kunnen nemen.
Een eerste dame hield ons op afstand, ik dacht begrepen te hebben om de geiten niet te doen schrikken op weg naar de stal.
We bleven het van op een afstand bekijken zonder ze te storen.
Heel onverwacht kwam er een 2e dame naar ons toe met een jong geitje, zalig!
Phierrini was zijn naam.
Onderweg hebben we ook boodschappen gedaan en wie kwamen we tegen … onze showman hamburgerverkoper alias de afzetter van de dag voordien.
Hij herkende ons niet.
Het doel was om Saturnia te bereiken.
Wereldberoemd voor de thermen en dat zagen we ook bij aankomst, gigantische parkings voor wagens maar niet voor campers (meer dan 2h10 hoogte).
We besloten het bezoek uit te stellen tot de dag nadien en een overnachtingsplek te zoeken in de buurt en van daaruit op het internet te zoeken waar er parkeerplaats is voor campers bij de thermen.
Die vonden we een paar kilometer verder vlak voor het dorp Saturnia.
Dag 13 (13 juni) Saturnia – Albinia (97 km).
Vroeg dag, we wilden de grote massa voorzijn om de thermen van Saturnia te bezoeken.
Op het internet hadden we gevonden waar we moesten parkeren (8 Euro/4h) met de camper.
Vanuit de parkeerplaats was het dan 20 minuten wandelen door de velden naar de thermen.
De thermen van Saturnia hebben een constante temperatuur van 37°C, het water zou een sterke zwavelgeur hebben daarvan hebben wij niet veel gemerkt.
Het heilzame water zou veel magnesium, carbonaten en algen bevatten die de huid zou verzachten.
We hielden het dan na goed een uur voor bekeken.
Na de boodschappen reden we verder op onze roadtrip in zuidelijke richting naar de Tyrreense zee.
Eens aangekomen in Albinia zochten we eerst het station en de mogelijkheid om van daaruit de dag nadien Rome te bezoeken.
De bedoeling was om dan te overnachten aan het station en vroeg de trein te nemen naar Rome want Albinia ligt aan de treinlijn Pisa – Rome.
Het station van Albina is regionaal en er was blijkbaar (veilige) parkeerplaats genoeg zagen we.
We namen tickets voor de trip heen en terug naar Rome aan de automaat.
Na dit geregeld te hebben reden we verder het schiereiland Monte Argentario op.
Voor het eerst konden we de Tyrreense zee bewonderen op onze reis.
Tijd voor een nieuw hoofdstuk op onze roadtrip want we zouden de zee nog vaak zien.
We deden een rit langs de mooie kuststrook van Monte Argentario.
In de stad Porto Santo Stefano kwamen we bijna vast te zitten in de smallen straatjes (Maps …), dat was even zweten om Fluffy daar veilig door te lootsen.
Op de terugweg naar Albinia hielden we halt bij een van de strandbars om te genieten van zee, zon en bier … bij een heerlijke temperatuur van 26°C.
Er waren amper mensen aan het strand, de uitbater probeerde ons verscheidene keer te overhalen om iets om te eten te kopen, zijn koeltoog lag nog boordevol broodjes en pizza’s.
Na deze geneugten reden we naar onze overnachtingsplek het station van Albinia.
Even een domper omdat Véronique na het heropstarten van haar telefoontoestel de pin en puk niet meer wilde accepteren.
------------------------------------------------------
Dag 14 (14 juni) Albinia 6km (Rome met de trein).
Rome, La citta eterna (de eeuwige stad).
Om 6h45 namen we de regionale trein naar Rome, met de talrijke stops een reis van bijna 2h.
Heen en terug ticket hadden we de vorige dag al genomen aan de automaat.
De bedoeling was aan het station St-Pietro in Rome uit te stappen, van daaruit was het een 20- tal minuten wandelen naar Vaticaanstad.
Eerst Vaticaanstad om niet te lang in de rij de moeten staan om de St-Pieters basiliek te bezoeken.
Er stond al een gigantische wachtrij aan de basiliek maar die schoof vlotjes op.
Net als op de luchthaven moet de bagage door de controle voordat je de basiliek in mag.
De Sint-Pieters basiliek is niet alleen de grootste van Rome maar van de wereld.
We werden overdonderd door de pracht en praal, elk hoekje is versierd, de vloer, de muren het plafond, niets is er overgeslagen.
Na Vaticaanstad wandelden we via “de Engelenbrug” verder de stad in.
Het was bijzonder druk in Rome, op sommige momenten echt iets te druk en het was warm.
Piazza Navona, het mooie plein met de “vierstromenfontein”.
Jammer genoeg stonden beide fonteinen in de steigers en konden we er niet te volle van genieten.
Volgende wandelstop was het Pantheon, een van de grootste architectonische prestaties van het oude Rome lezen we, zozeer dat het al 2000 jaar overeind staat.
Het Pantheon is een kerk (5 Euro ingang), veel mensen mochten er niet in omdat de schouders niet bedekt waren.
Na enkele eet- en drink- en rustpauzes wandelden we naar de drukste bezienswaardigheid van Rome, ieder kent ze wel, de Trevi Fontein.
Het was er gigantisch druk, er was amper ademruimte in de warmte en constant wordt je er lastiggevallen door verkopers en “fotografen” …
Trouwens in Rome zijn er gigantisch veel straatverkopers, dit valt op.
De Trevi Fontein is mooi, magisch, maar jammer vanwege de drukte, maar dat heb je nu eenmaal in een
wereldstad.
Véronique deed de legende alle eer aan en gooide een muntje met de rug naar de fontein in het water.
Als de legende klopt zal ze ooit terugkomen in Rome.
Ik hield mijn geld in mijn zakken, 2 keer het drukke Rome is ruim voldoende voor mij.
Volgende wandelstop het imposante Pizza Venezia, ook deze bezienswaardigheid stond jammer genoeg in de steigers.
Enkele honderden meters verder het Colosseum, één van de zeven wereldwonderen lees ik op het web.
Het populairste monument ter wereld en met een glorieuze geschiedenis.
Véronique was er nog niet in geweest, ik wel vier jaar geleden.
Wij hielden het bij een paar “fotosessies” rond de ruïne want dat is het Colosseum eigenlijk.
Vanuit het Colosseum moesten we een flink stuk wandelen naar de “Spaans trappen”, een foutje in de “wandelplanning” want deze moesten we er ergens tussendoor genomen hebben.
De vermoeidheid begon ook toe te slaan bij ons.
Het was ook bijzonder druk bij de Spaanse trappen, de 135 trappen verbinden de kerk boven de heuvel met het plein en wat overroepen bezienswaardigheid.
Ondertussen was het al een flink stuk in de namiddag en we hadden de fout gemaakt al een retourticket vooraf te kopen voor de trein, dat ticket moest gebruikt worden op het geboekte tijdstip.
Een spaghetti etentje op ’t gemak zat er tot onze grote teleurstelling niet in en bovendien moesten we nog een heel stuk wandelen naar het dichtstbijzijnde station.
Eens aangekomen in het station termini was het een drukte van jewelste, echt niet te doen, wat een gigantisch station.
Het plan om het ticket te laten omboeken konden we ook niet want er stond een enorme wachtrij aan het loket.
We hadden nog niet gegeten, dus het werd een snelle hap bij Mc Donalds dan hadden we nog een kwartier om bij het perron te komen.
Maar perron 28 bleek helemaal aan de andere kant van het gigantisch station te liggen, we moesten daarom spurten om juist op tijd plaats te kunnen nemen in de trein … pffffff.
Daarna nog 2 uur reizen naar het station van Albina … het was bijzonder fris in de trein doordat de airco te koud stond.
Rond 20h30 waren we dan eindelijk terug bij Fluffy en konden we een overnachtingsplek gaan zoeken.
Die vonden we snel in de buurt van de jacht/vissers haven in Albina.
Dag 15 (15 juni) Albinia (7 km).
Een rustdag in Albinia.
In de ochtend heel wat werk aan de gigantisch veel genomen foto’s van onze trip en de reisblog.
Ook de binnenkant van Fluffy werd opnieuw onderhanden genomen, je kunt je niet voorstellen hoe snel vuil een camper binnenin wordt als deze dagelijks intensief gebruikt wordt.
In de namiddag zijn we eerst boodschappen gaan halen daarna hebben we Fluffy geparkeerd op een stoffige toegangsweg naar vakantiehuisjes om van daaruit naar het publiek strandje te gaan.
Ook al was het zaterdag, erg druk was het niet op het strand wat natuurlijk leuk is.
We hebben overnacht op de parkeerplaats niet ver van het strand.
--------------------------------
Dag 16 (16 juni) Piombino (131 km).
We besloten de turfsteden Pitigiano, Sovana en Sorano in de Maremma streek over te slaan en in de namiddag meteen richting de havenstad Piombini te rijden waar we de 17e de overzetboot zouden nemen naar het eiland Elba.
Onderweg hoopten we nog wat mooie natuur- zeezichten te kunnen zien maar dit viel enigszins tegen.
We passeerden vooral drukke kuststeden met overvolle parkings, niet ons ding dus.
Er was ook een zoektocht naar water want onze tank was zo goed als leeg.
Ik kon me nog een app. herinneren van mijn vorige passage in Italië waar er “waterpunten” te vinden waren en we hadden al meteen prijs midden in een woonwijk.
Max 20 liter stond er op het bord, we namen het 5 dubbele af, ssstttt …
Eens in Piombini aangekomen was ons eerste doel tickets te kopen voor de overzet naar Elba en een plaats te zoeken om Fluffy te parkeren terwijl we naar Elba waren want Fluffy ging niet mee naar Elba.
Eerst hebben we op internet gezocht wat ongeveer de prijs was en dan hebben we vergeleken met de prijzen aan de vele ticketverkooppunten in de haven van Piombini.
We kochten heen en weer tickets voor 76 Euro en we konden de veerboot nemen wanneer we wilden.
Voor de parking tijdens de dag zou het 20 Euro zijn maar we vonden een gratis alternatief boven op de heuvel van de haven, nadeel was dat we eerst een stukje zouden moeten wandelen maar dat was geen probleem.
Een overnachtingsplek vonden we ook al snel in de buurt van de parking, en we waren er niet alleen want er stonden nog een 10- tal campers en auto’s.
We stonden aanvankelijk niet zo mooi geparkeerd, we besloten eerst de aperitieven en als er een auto of camper wegreed Fluffy te verplaatsen wat we na een tijdje ook effectief gedaan hebben.
We hebben er nog genoten van een ontspannend avondje.
-----------------------------------
Dag 17 (17 juni) Piombini - Elba.
Vroeg dag om Elba te gaan bezoeken.
We parkeren eerst Fluffy bovenop de heuvel en we sloten deze heel goed, wandelden naar de ferry die ons om 8h30 naar Elba ging brengen.
De overtocht Piombini – Portoferraio (Elba) duurde een uur met de overzet “Toremar”.
Het eiland Elba is vooral bekend door de verbanning van Napolion.
Hij was geen gevangene zoals velen denken, maar koning van het eiland en heeft blijkbaar veel voor de ontwikkeling van Elba gedaan.
Eens in Portoferraio hebben we eerst gegeten en daarna meteen naar het verhuurkantoor van scooters gewandeld.
Tijdens het ontbijt merkte ik op dat het schip die voor ons lag van de rederij "Blue Navy" oorspronkelijk "Prins Johan Frisco" noemde.
Ooit heb ik op deze ferry heel veel de overtocht Breskens - Vlissingen gedaan toen ik nog in Nederland woonde.
Er was al eerder heel wat voorbereidingswerk aan de pas gekomen voor onze trip naar Elba en daar had ik opgemerkt dat met Fluffy reizen naar Elba niet echt een goed idee was, te weinig mogelijkheden om te parkeren en op sommige plaatsen zeer druk.
We hadden dus vooraf besloten om Elba te verkennen met scooters, een top idee bleek later.
Eerst was het de bedoeling om elk een 50cc scooter te nemen maar bij het verhuurkantoor zeiden ze dat dit geen goed idee gezien de rijafstanden.
Véronique heeft geen motorrijbewijs dus kozen we 1 scooter van 125cc.
De huurprijs viel enorm mee, slechts 30 Euro.
Aanvankelijk was het nog wat wennen om te rijden maar heel vlug lukte het heel goed om te rijden en maneuvreren (buiten die ene keer dat ik rechtdoor reed toen er een rechtse bocht was ...).
Heerlijk om op deze manier Elba te verkennen, stoppen waar het ons uitkwam, het was duidelijk genieten!
Een wat langere stop in Marina di Campo richting westkust waar we door de winkelstraat en langs het strand gewandeld hebben.
HET doel van onze uitstap was Spaggio Relitto di Pomonte waar we zouden snorkelen naar een gezonken wrak.
Het Nederlands koopvaardijschip Elviscot zonk in 1972 door een aanvaring op de Ogliera rots.
Je kunt daar vanaf het strand snorkelen naar een klein eiland/rots waar er een scheepswrak ligt en die zou duidelijk te zien zijn tijdens het snorkelen.
Ik vond de afstand strand/eiland te ver om te zwemmen want er was ook stroming.
We vonden een alternatief in een pedalo die we gehuurd hebben om dan op die manier naar het eiland te 'trappen' en om beurten te snorkelen.
Maar … alle pedalo’s (18 Euro) waren in gebruik en we moesten een klein uur wachten tot er eentje vrij kwam, dat was een tegenslag want dat beperkte ons in de “to see things” op Elba.
Het was de moeite om te wachten want de (snorkel)ervaring was super.
Het scheepswrak is echt duidelijk te zien want het hoogste punt van het schip ligt maar een 5- tal meter onder het wateroppervlak (zie foto internet)
Het was ondertussen al een flink stuk in de namiddag, de laatste boot terug naar het vaste land vertrok om 21h, we mochten dus geen extra lange stops inlassen want we wilden die avond nog gaan eten in Portoferraio.
Rond 19h waren we terug waar we gestart waren Portoferraio waar we vol getankt hebben (6 Euro) en de scooter hebben ingeleverd.
Om 21h hebben we de ferry (Mobi) genomen terug naar Piombini.
Dag 18 (18 juni) Piombini – Mazzanta (119 km).
Na onze uitstap naar Elba besloten we het rustig aan te doen.
Er was ook nog heel wat werk aan de foto’s en reisblog, 3 dagen moesten er verwerkt worden.
Tijdens het dichtgooien van de schuifdeur was het rolluik kapot gegaan.
Ik heb het voorlopig wat kunnen herstellen maar ik vrees dat het een nieuwe zal worden.
Op elke reis gaat er wel iets stuk, dit jaar werkt de boiler niet en ook de bluetooth aansluiting niet.
Na de boodschappen reden we rustig richting Livorno, we reden dus in westelijke richting naar bovenkant Italië.
Het was de bedoeling om zoveel mogelijk de kustweg te volgen.
Onderweg maakten we een aantal mooie stops o.a. aan de Lavendelvelden in de buurt van Bolgheri.
We reden ook de Viale Dei Cipressi in Bolgheri, een kilometerslange weg met aan weerszijden oude cipressen.
Er zouden een 2000- tal cipressen staan langs deze schilderachtige weg.
Wij vonden de andere cipressenweg die we eerder reden op onze reis indrukwekkender.
Een blits bezoek aan het dorpje Bolgheri waar ik, terwijl Véronique in de winkeltjes aan kijken was, door moest doorrijden van de politie met Fluffy …
Om in Bolgheri te geraken moest Fluffy eerst heel nauwe straatjes trotseren.
Daarna reden we nog een stukje van de wijnroute richting Bibbona en we bezochten ook een tuincentrum.
Ik kocht er een mini olijfboompje op stam.
Het was ondertussen al laat in de namiddag geworden, het was heet vandaag, de thermometer van Fluffy wees tijdens het rijden 33°C aan, de hoogste temperatuur al tijdens onze roadtrip.
Eerst moesten we nog een waterpunt zoeken, die vonden we aan een kerkhof, we moesten wel met de bidons helemaal door het kerkhof wandelen.
De app. park4night liet het afweten en we vonden een overnachtingsplek met de app. “Campy” in de kuststad Mazzanta op 35 kilometer van Livorno.
Het was er heel warm in de camper om te slapen, de thermometer wees 30°C aan in Fluffy.
----------------------------------------------
Dag 19 (19 juni) Mazzanta - Lucca (114 km).
In de ochtend hebben wij door het bos door de mooie Parasolden Pinus dennen gewandeld naar het strand.
Het strand lag vlakbij onze overnachtingsplek in Mazzanta.
Een bewolkte, maar zeer warme dag in Italië vandaag en het zou de rest van de dag zo blijven.
Daarna reden we verder in westelijke richting langs de kust.
Onderweg maakten we een stop op de drukke kustweg tussen Quercianella en Calafuria, bekent om de mooie grillige rotskust.
Tijdens de wandeling naar beneden zagen we een vreemd figuur die buiten zijn veiligheidsschoenen niets aan had en met zijn “slurf” stond te zwaaien.
We vervolgden onze roadtrip naar het bekende Pisa.
Net buiten de stad parkeerden we Fluffy en wandelden richting de stad.
Wie Pisa zegt denkt meteen aan de scheve toren.
We wisten vooraf (ik was er al 2 keer) dat er zich rond de 4 meter overhellende toren een gigantisch toeristencircus afspeelt.
Jaarlijks bezoeken meer dan 4 miljoen het Piazza di Miracoli, dit is het plein aan de toren van Pisa.
Het is bijna lachwekkend om te kijken hoeveel moeite er door de horde toeristen wordt gedaan om een (afgezaagde) foto met de toren te maken… en wij deden vrolijk mee …
We zouden nog vergeten dat er op de piazza Miracoli nog 3 schitterend mooie religieuze gebouwen staan, namelijk de dom, het baptisterium en het composorto.
We slenterden nog wat door de talrijke souvenirs kraampjes en namen een aperitief op een van de terrasjes om de horde toeristen gade te slaan.
We reden verder richting Lucca waar we overnacht hebben op een parking bij het bos.
Eerder hadden we het ook al gezien, de vuurvliegjes 's avonds, een schitterend schouwspel.
Dag 20 (20 juni) Lucca – Marina di Massa (103 km).
Een stadsbezoek in Lucca stond op het programma vandaag.
Lucca is een aanrader om te bezoeken een niet te grote, leuke, stad om in rond te lopen.
De binnenstad is zo goed als volledig verkeersvrij.
We parkeerder Fluffy op een gratis parking net buiten de oude stadsmuren en wandelden zo door een van de stadspoorten de stad in.
Meteen vielen de vele leuke winkeltjes op in de smalle straatjes.
We wandelende door naar Duomo van Lucca waar we op de Piazzza San Martino een cappuccino dronken en genoten van de voorbijgangers en de rustige sfeer op het plein.
Bij het bezoek aan de kathedraal “San Michele” van Lucca viel ons meteen op dat er vooraan in de kerk een mummie achter glas ligt van blijkbaar een heilige pelgrim die 1000 jaar geleden is gestorven.
Heel luguber om te zien, zijn hand lijkt te wijzen naar iets …
Verbazingwekkend en fascinerend.
We wandelden verder door de stad door leuke straatjes en pleintjes en genoten van al dat moois.
Eindigen deden we op de Piazza dell’Anfiteatro, daar lijkt de tijd stil gestaan te hebben, wat een mooi, gezellig plein!
We hebben op het plein geluncht met hoe kan het ook anders een spaghetti.
In Italië wordt spaghetti meestal geserveerd als primi, voorgerecht.
We verlieten de mooie stad Lucca en we reden zo’n 30km in noordelijke richting.
Onderweg kreeg ik het bijna aan mijn hart toen bij het tanken, de man die onze bediende geen diesel maar “HVO” tankte.
Stop, stop, stop, de man reageerde verbaast, it’s good, it’s good, ik zei no, no, no.
Na kort opzoekwerk op het net, blijkt HVO bio diesel te zijn.
Ik vertrouwde het toch niet en heb hem laten overschakelen naar gewone diesel, ondertussen zat er wel al 10 liter in van de bio diesel in de tank van Fluffy.
Hij zei nog, i know my job, good voor Euro 3,4,5,6, 7 cars … only in Italy …
We reden verder naar Collodi, de geboorteplaats van het verhaal van Pinokkio.
De weg er naar toe was er eentje van heel veel zweten, een omleiding die ons bracht tot heel smalle straatjes om dan weer uit te komen op het punt waar we eerder waren …
Collodi viel nogal tegen, het stadje is genoemd naar bedenker van het verhaal van Pinokkio.
Er is een klein pretpark en heel veel souvenirs winkeltjes voor de rest zijn er de tuinen van villa Garzoni, die ik al eerder bezocht.
Wij vonden de ingangsprijs van 19 Euro wat aan de hoge kant en beperkten ons tot een ijsje eten.
Er was ook een oude verloederde camperparking waar we water getankt hebben.
We reden opnieuw richting kust in westelijke richting waar we overnacht hebben op een fantastisch plekje aan de zee in Marina di Massa al moesten we in de avondlijke uren de steeds op- en neer rijdende Italiaanse jeugd met hun scooters er bij nemen.
Pas rond middernacht was het pas rustig en hoorden we alleen het ruisen van de zee.
-----------------------------------
Dag 21 (21 juni) Marina di Massa – Lovanto (119 km).
We reden richting “Cinque Terre” op onze Fluffy roadtrip, niet rechtstreeks maar vooral langs panoramische (groene) wegen.
Onderweg bezochten we een dorpskerkhof.
Italianen worden meestal “begraven” bovengronds in een mausoleum die boven elkaar worden gestapeld.
Om te voorkomen dat de lichamen ruiken worden de kisten afgesloten met zink.
Onderweg gewandeld in de badplaats Lerici voor een wandeling en een ijsje.:
We probeerden een stuk van de “Cinque Terre”, een nationaal park met 5 idyllische dorpen een stuk af te rijden maar het was “njet”, campers niet toegelaten vanaf het dorpje Portoverere.
Waarschijnlijk is het een weg met zeer smalle doorgangen.
We moesten helemaal terugrijden naar La Spezia om vandaar uit te zoeken op welke manier we Cinque Terre gingen bezoeken de volgende dag.
Véronique verkoos vanop het water, dus we moesten op zoek naar een boot die langs het nationaal park en de dorpjes vaart en waar we kunnen uitstappen.
Het loket in La Spezia was gesloten, Véronique vroeg het dan maar aan de boot maar daar werd ze afgeblaft “tomorrow come back!”
We besloten dan maar niet uit La Specia een boot te nemen maar vanuit Loventa een klein uurtje verder rijden om in de omgekeerde richting dan te varen.
We vonden het ook niet veilig om Fluffy in La Specia te parkeren, Véronique had te veel negatieve berichten gelezen over vandalen die campers beschadigen, inbrekers tot het aanbrengen van grafitti op campers door boze buurtbewoners.
In de avond kwamen we dan aan in Levanto waar we op een betalende parkeerplaats hebben gestaan (€ 24 voor 24h).
-----------------------------
Dag 22 (22 juni) Levanto - Aulla (50 km).
We waren al vroeg op pad want we wilden persé vroeg aan de aanlegsteiger/loket zijn om zo de eerste boot te kunnen nemen.
Toen we aankwamen na wat zoeken was onze teleurstelling groot want aan het loket stond de boodschap “suspended” (opgeschort) op een bordje.
Bij navraag was de zee te ruw om te boot te laten uitvaren.
We moesten dus overgaan naar het oorspronkelijk plan en de Cinque Terre bezoeken met de trein.
We wandelden helemaal terug naar het drukke station waar we een kaartje hebben gekocht voor de Hop-on hop off trein (33 Euro/pers).
We stapten dus de trein op in Levanto en stapten na 6 minuten al de trein terug af in het 1e dorpje van de Cinque de Terre, Monterosso.
De trein stopte gewoon midden in het dorp.
Vanuit Monterosso namen we niet de trein om naar het mooiste bekendste dorp, Vernazza maar de wandelroute.
Die wandelroute is een must voor elke bezoeker van de Cinque de Terre.
Het is een betalende wandeling die was inbegrepen in het treinticket.
Bij de start van de wandeling werd het schoeisel gecontroleerd, want sandalen, teenslippers e.a. waren niet toegelaten.
Een stevige wandeling van bijna 4 kilometer met adembenemende zichten met als kers op de taart op het einde van de wandeling het zicht op het dorp Vernazza.
Vernazza is heel mooi maar super druk vooral beneden aan het plein dicht bij de zee.
De zee was wild en toch waagden er enkele jongens zich in het water.
De bedoeling van het “spel” was door de stuwing van de golven zonder te zwemmen terug op het droge te komen.
Het lukte dit slechts 1 jongen wat nogal wat wauws uitlokte bij de talrijke kijkers.
Jammer dat ik het niet kon filmen.
Het was aanschuiven voor de trein om naar het volgende dorp Corniglia te sporen.
Bij het verlaten van het perron in Corniglia was het chaotisch , 1 trap voor aankomende reizigers en vertrekkers samen.
Zou er paniek uitbreken dan zouden de gevolgen desastreus zijn.
De stationnetjes aan de Cinque de Terre zijn echt niet voorzien op het massa toerisme.
Buiten het station stond een hele rij aan te schuiven voor de pendelbus naar het dorpje.
Corniglia is het enige dorpje waar de trein niet in het centrum stopt.
Vanzelfsprekend kozen wij voor de wandeling langs de trappen naar het dorpje.
Opnieuw drummen voor de overvolle trein naar het volgende Cinque de Terre dorpje Monarola.
Het laatste dorp van de Cinque de Terre Riomaggiore hebben we niet lang rondgeslenterd want het was eigenlijk maar 1 straat vol met souvenirwinkels en restaurants en heel veel toeristen.
We namen de trein voor de terugrit van ongeveer 45 minuten (met stops) richting Fluffy in Levanto.
Bij aankomst hebben we gewandeld naar het centrum en daar lekker gegeten.
Véronique pasta met tomatensaus en Geert pasta met zeevruchten en het was heerlijk!!!!!.
2
Ondertussen was het al 20h30, we hadden 27678 stappen op de stappenteller staan wat zo goed als 20 kilometer wandelen is.
Omdat we niet meer op de betalende parking wouden staan zijn we 50 kilometer verder gereden naar Aulla waar we overnacht hebben in een doodlopende straat.
---------------------------------------
Dag 23 (23 juni) Aulla - Pievepelago (98 km).
Het was geen rustige nacht geweest voor Véronique.
Ze hoorde steeds op- en af rijdende wagens, stemmen, telefoons, het had ook een flink stuk van de nacht geregend.
Ikzelf heb niets gehoord, zzzzzz, snurk, snurk …
’s morgens werd alles duidelijk, een auto, iemand stapt telkens kort in en vertrekt terug, drugs...
Na de was en de plas hebben we boodschappen gedaan en de nodige wijn en prosecco gekocht voor thuis.
We volgden de vooraf uitgestippelde weg langs “groene” panoramische wegen met tussendoor een lange pauze na onze lange uitputtende dag naar de Cinque de Terre.
Onderweg ook een stop bij een aantal kunstenaars die bezig waren aan allerlei sculpturen.
We spraken een kunstenaar uit New York die ons vertelde dat ze daar waren voor een expositie met kunstenaars van over de hele wereld.
Aanvankelijk hadden we nog goed weer maar bij het naderen van de Radici pass sloeg het weer om, harde regen, mist en nog amper 10°C.
Het laatste stukje van de pass (1548m) was geen pretje voor Fluffy want regelmatig moest ik terugschakelen naar de 1e versnelling mede door het tegenliggende verkeer in de haarspelbochten en er was heel weinig zicht.
We reden nog verder tot Pievepelago waar we overnacht hebben op een rustige plek aan de sportvelden.
Op het nieuws zagen we de beelden van het noodweer in Noord Italië, o.a. het Garda meer, net de richting dat we wouden uitrijden de komende dagen.
We zaten dus met een dilemma want we wilden nog gaan wandelen in de Dolomieten in Noord Italië en daar was het ook kommer en kwel betreft het weer.
Welke richting zouden we uitrijden de komende dagen?
----------------------------------
Dag 24 (24 juni) Pievepelago (I) – Dietweiller (F) (615 km).
Het had heel de nacht doorlopend geregend en het hield niet op.
We moesten zo snel mogelijk de zon zoeken …
Er was nog heel wat twijfel welke richting we zouden uitrijden.
Wandelen in de Dollemieten, Noord-italië viel af door het noodweer.
Via Monaco, Nice, zo via de Provence inrijden zag ik niet echt zitten zonder enige voorbereiding.
De andere optie was opnieuw dieper Italië inrijden maar dat viel ook af want de regenwolken namen een flink stuk van Italië in.
Uiteindelijk besloten we een flink stuk richting België te rijden want het minder goede weer zette zich door tot voorbij Zwitserland.
De reis ging naar de Elzas regio in Frankrijk, zo’n 600 kilometer in westelijke richting.
Ik kocht nog snel online een vignet voor Zwitserland (50 Euro) en weg waren we.
2
We reden eerst via Modena, Milaan – Como naar Zwitserland.
Door Zwitserland langs de mooie snelweg '2' o.a. door de 17 kilometer lange Gottardtunnel, Luzern, Bazel.
In de vooravond reden we de Zwitserse/Franse grens over.
We hebben overnacht in Dietweiler, een 20- tal kilometer over de grens in Frankrijk op een parking aan de plaatselijke feestzaal (met mooi weer).
---------------------------
Dag 25 (25 juni) Dietweiller – Colmar - Bennwihr (66 km).
We werden wakker in een ander land, ander landschap, omgeving, taal.
Een van de toffe dingen aan een camper, vindt je het ergens niet leuk, valt het weer niet mee, dan rij je gewoon verder.
We zijn dus aanbeland in de Franse regio Elzas.
Het weer was prachtig, zo’n 28°C.
We bezochten Colmar in het hart van de Elzas.
Het was eerst wat zoeken om een parkeerplaatsje die groot genoeg was voor Fluffy, uiteindelijk vonden we iets op minder van 300 meter van het oude stadsdeel.
Colmar is op en top Elzas, vakwerkhuizen, grachtjes, bruggen, klinkerstraten, bloembakken.
Soms wordt Colmar ook wel het klein Venetië genoemd maar dat is sterk overdreven.
Na de boodschappen (en een ijsje) reden we meteen naar de overnachtingsplek die Véronique had gevonden op de Park4night in Bennwihr.
Op de heuvel midden tussen de wijnvelden, een topplekje.
Toen we geïnstalleerd waren hoorden we een luide knal achteraan in Fluffy.
Een van de flessen prosecco was waarschijnlijk door de combinatie schudden en warmte ontploft.
We dachten eerst dat de achterband van Fluffy ontploft was doordat ik om pas te staan op een steen gereden was.
Heel leuk was ook toen er opeens heel veel zwaluwen kwamen goeiedag zeggen.
-------------------------------------------
Dag 26 (26 juni) Bennwihr - Baldersheim (50 km).
We verlieten ons super overnachtingsplekje die ondertussen was ingenomen door mini traktors van de wijnboeren die de druivenranken aan het besproeien waren.
Er stonden een aantal typische Elzas/Alsace stadjes op het programma.
Eerste was Kaysersberg aan de beurt.
Een schilderachtig, stadje met prachtig gekleurde werkmanhuisjes, het leken wel sprookjeshuisjes.
We zagen ook een ambachtelijk glasblazer aan het werk.
Een kleine 10 kilometer verder waren we alweer aan het volgende charmant stadje, Riquewihr.
Ik was er al verschillende keer eerder geweest en dit stadje had bij mij de meeste indruk achtergelaten.
Riquewihr ligt volledig tussen de wijnvelden en we zagen opnieuw die prachtig gekleurde huisjes die ondanks alle oorlogen heel mooi bewaard zijn gebleven.
We verlieten Riquewihr niet langs de gewone weg maar ondanks het camperverbod tussen de wijnvelden.
De Elzas ademt wijn, het doet me denken aan de uitgestrekte wijnvelden van de Moesel- en Champagnestreek.
We kwamen via de wijnvelden aan in Ribeauville onze volgende stop.
Opmerkelijk minder druk in deze stad maar ook daar heel mooie werkmanshuisjes en straten.
We zagen ook meermaals de witte ooievaars symbool voor de Elzas/Alsace streek.
Na deze 3 stadjes hielden we het voor bekeken en zochten de rust op bij onze overnachtingsplek in Baldersheim naast het kerkhof …
We maakten nog een laatste avondwandeling, onze Fluffy roadtrip zat er bijna op.
Dag 27 (27 juni) Baldersheim (FR) – Garnich (LUX) (320 km).
Ondanks de 300 mensen naast ons … hadden we een zeer rustige nacht gehad.
De laatste dag van onze vakantie met nog een stadsbezoek aan Eguisheim vlakbij Colmar.
Op het eerste gezicht dachten we bij aankomst in Eguisheim dat het stadje niet super ging zijn maar niets was minder waar.
Eguisheim is prachtig met al die smalle kleurrijke straatjes, echt sprookjesachtig!
Met op de daken overal ooievaarsnesten maakt het plaatje volledig.
We spendeerden enkele uren in Eguisheim.
Fluffy had het fantastisch gedaan op onze roadtrip en mocht voor we een stuk huiswaarts reden eens goed verwend worden.
We hebben overnacht in Luxemburg in de buurt van de Belgische grens in Garnich.
----------------------------------------------------------
Dag 27 (27 juni) Baldersheim (FR) – Garnich (LUX) (320 km).
Ondanks de 300 mensen naast ons … hadden we een zeer rustige nacht gehad.
De laatste dag van onze vakantie met nog een stadsbezoek aan Eguisheim vlakbij Colmar.
Op het eerste gezicht dachten we bij aankomst in Eguisheim dat het stadje niet super ging zijn maar niets was minder waar.
Eguisheim is prachtig met al die smalle kleurrijke straatjes, echt sprookjesachtig!
Met op de daken overal ooievaarsnesten maakt het plaatje volledig.
We spendeerden enkele uren in Eguisheim.
Fluffy had het fantastisch gedaan op onze roadtrip en mocht voor we een stuk huiswaarts reden eens goed verwend worden.
We hebben overnacht in Luxemburg in de buurt van de Belgische grens in Garnich.
Dag 28: Garnich (LUX) - Brugge (346 km)
Einde van opnieuw een prachtige reis, we hebben 4653 kilometer gereden.
Opnieuw een echte roadtrip, veel zien, heel veel om van te genieten.
97h10 min aan het stuur gezeten.
Verbruik Fluffy 9,6 liter/100km.
Aanvankelijk was het de bedoeling om eerst te gaan wandelen in de Dolomieten (Noord Italië) maar het weer viel zwaar tegen, ook op het einde reis zijn we die richting niet uitgereden door het slecht weer.
De hoogste temperatuur was in de buurt van Siena, 33°C, de laagste temperatuur 11°C.
We hebben 3 keer betalend overnacht, voor de rest hebben we telkens overnacht op een gratis plaats.
Nooit hebben we problemen ondervonden.
Het budget
We hebben 4653 kilometer gereden.
Benzine: €760.
Tol: €230.
Bezienswaardigheden: €260.
Overnachtingen: €60.
Etentjes en Terras: €470.
Boodschappen: €630
Totaal: €2410/2= €1205 per persoon.