De route
Terug naar waar het begon ... de Opaalkust, een jaar na datum.
Het blijft een van mijn favoriete bestemmingen, het ultieme vakantiegevoel zo dichtbij thuis.
We vroegen ons af of de draak nog steeds aan het rondwandelen was op Calais Plage en ja hoor ook hij was van de partij, hij herkende ons nog ...
Idem dito als vorig jaar een lunchstop bij Escalles, het is daar zo mooi en rustig telkens weer opnieuw.
Opvallend en tegelijk mooi om te zien tijdens de wandeling langs het strand was het "schuim" die aanspoelde op het strand.
Vooral bij harde wind (en dat was het) in het
voorjaar ontstaan hele banken van dit schuim.
Het zijn blijkbaar resten van afgestorven algen.
Het schuim ontstaat omdat de gelatinelaag waarin de bruine slijmalg "Phaeocystis globosa" leeft, door de golven wordt opgeklopt lees ik op het web.
In ieder geval heel mooi en apart om te zien, ideaal om mijn statief eens uit te testen.
We vervolgenden onze weg langs de D940, de schitterende kustweg richting Cap Blanc Nez.
De witte krijtrotsen van de Cap Blanc Nez zijn al eeuwenlang een
richtpunt voor de scheepsvaart.
De kliffen zijn ontstaan door een aardverschuiving die een breuk
veroorzaakte waar de zee zich beetje bij beetje een weg in baande.
Zo
ontstonden het eiland Groot-Brittannië en het Nauw van Calais.
Al vanaf het Romeinse tijdperk was deze kaap vlakbij Engeland een
natuurlijk observatiepunt.
Ook tijdens de twee wereldoorlogen was het
een strategisch punt en het Dover Patrol monument op de top herinnert
aan de samenwerking tussen de marines van de geallieerden tijdens de
Eerste Wereldoorlog lees ik op het web.
Aan de andere kant de heuvel af met Fluffy naar de voet van Cap Blanc Nez.
In het verleden was het daar altijd een probleem om te parkeren met Fluffy, campers zijn daar niet echt welkom, een balk met maximum 2,1m houdt de campers tegen.
Maar we hadden dit keer geluk, voor de balk kwam er een parkeerplaatsje vrij, we konden dus de wandeling maken naar het strand van Cap Blanc Nez.
Gelukkig was het eb en konden we wandelen op het keienstrand.
Bij vloed komt het water tot tegen de krijtrotsen en is het onmogelijk te wandelen.
Ik heb ooit eens moeten lopen om geen natte voeten te krijgen want het water komt daar razendsnel op bij vloed.
Het was tijd om te rijden naar ons overnachtingsplekje in Bazinghen net zoals de vorige keer op de parking midden in het dorpje.
De volgende ochtend een wandeling door het dorpje, dat eigenlijk maar 2 straten groot is.
Boerderijen, de kerk, kerkhof het gemeentehuis en het plaatselijk café/winkeltje.
En natuurlijk niet te vergeten de plaatselijke bibliotheek ...
In Bazinghen hebben ze ook een "bellevue".
Na het ontbijt reden we naar Wissant, het weer was best wel fris, we moesten ons flink induffelen voor de wandeling in Wissant en het strand, de vorige keer dronken we daar nog een Ricard op het terras in het zonnetje.
We hadden nog geen taart om ons 1 jaar samen zijn te vieren, de zoektocht naar een boulanger verliep nogal moeilijk, geen bakker te vinden in Wissant en omgeving, vreemd toch in Frankrijk?
In Marquise vonden we er dan toch eentje en was de verjaardagstaart (appeltaart) een feit.
Daarna nog een rustig plaatsje vinden om de taart te verorberen, die vonden we in het dal van Bazinghen in een doodlopend straatje in een wei.
Een oude roeiboot in de wei inspireerde ons om een fotosessie te maken.
Na dit leuk intermezzo reden we naar Ambleteuse.
We kennen Ambleteuse van het mooie Fort Mahon, het fort is het enige die aan de kust behouden is.
Bij vloed wordt het volledig omgeven door water.
Ondertussen was het tijd om een slaapplaats te zoeken.
Veel keuze is er niet in de omgeving van de Opaalkust daarom besloten we tot voorbij Boulogne-sur-mer te rijden.
Onderweg werden we in een dorpje tegengehouden door de gewapende gendarmerie (in kaki broek) voor een controle, ze keken zelfs in de camper.
Véronique had een overnachtingsplek gevonden op park for night in de buurt van Ecault plage.
Een toppertje bleek ...
De volgende ochtend leek het weer wat beter, de wind was weg, geen regen en af en toe kwam de zon eens piepen.
Zalig om een wandeling te maken door de bloeiende bremzen, bos, duin naar het strand.
Wat een prachtige omgeving daar!
We hadden samen nog geen Ricard gedronken tijdens ons tripje, hoogtijd voor een toost op onszelf!
We vervolgden onze weg richting richting Hardelot met onderweg een stop bij Chateau d'Hardelot in Tudor stijl.
We maakten een wandeling in de tuinen rondom het kasteel.
Ooit komen we nog terug om het kasteel binnenin te bezichtigen.
Verder richting Hardelot met nog een korte stop voor brood en een kaneeltaartje op een plaatselijke biologische markt.
We hebben daarna nog een wandeling gemaakt door de winkelstraten van de kuststad Hardelot en na het avondeten zijn we terug naar huis gereden.
