Dag 1-2 Rit richting vakantiebestemming Kroatië (1190 km).
Véronique heeft fijne herinneringen aan Kroatië uit haar jeugd, ze wilde er graag nog eens naar toe gaan. En zo geschiedde :-)
We verkozen om 's avonds te vertrekken en 's nachts door te rijden om de verkeersdrukte voor te zijn en bovendien rij ik graag 's nachts.
Ook Véronique heeft een stuk gereden voor München, ze werd meteen stevig op de proef gesteld door een onvoorzichtige vrachtwagenchauffeur.
Een 100- tal kilometer voor de Oostenrijkse grens besloten we na het ontbijt wat te slapen wat bij mij niet lukte, teveel koffie en energiedrankjes ...
Verder richting vakantiebestemming ... de eerste bergen verschenen aan de horizon, heerlijk om te zien, we werden er opgewekt van, er kwamen leuke ideeën boven ...
We hadden er vooraf voor gekozen om via Italië en Slovenië naar Kroatië te rijden.
Vlak na Tarvisio besloten we de autosnelweg te verlaten en een slaapplaats te zoeken.
Véronique had een pareltje gevonden via "park4night" aan "Lago del Predil".
Het was zoeken naar een plaatsje met wat privacy want er stonden verschillende campers langs het meer.
Vanuit de parkeerplaats een stukje naar beneden wandelen en het uitzicht was fantastisch mooi!
Ik was iets te enthousiast tijdens het wijn drinken ... gevolg het kleed van Véronique onder de wijn ...
We waren in Italië dus moest er Italiaans gegeten worden ... maar we hadden geen boodschappen gedaan, we moesten dus meteen beginnen met ons noodrantsoen ... Ravioli uit blik ...
Dag 3: Lago del Predil - Koper (Slovenië) (185 km).
Een prachtige ochtend, prachtig zicht, samen lekker rustig genieten van het ontbijt.
We hadden geen zin om via de autosnelweg naar Kroatië te rijden.
Vanuit Lago del Predil konden we meteen bergop richting Slovenië om via de "Passo del Predil" rijden.
Een schitterende beslissing om binnendoor te rijden, wat een mooie rit is de Passo del Predil.
Bij de splitsing "Màngart - Triglav gebergte" even een stop om te genieten van al het moois rondom ons.
Onderweg de typische Sloveense dorpjes.
Een korte stop bij Log pod Mangartom (oorlogmonument) en Cave del Predil.
Wat verder tijd voor een wandeling naar een "Slap", waterval in het Sloveens.
Slovenië had net zoals het hele zuiden te lijden onder de droogte, de rivier stond helemaal droog, we hadden dus weinig hoop een gigantische waterval te zien.
Na een tocht van een goed half uur was er toch wat vallend water te zien er zou dus ergens ook een riviertje met wat stromend water moeten zijn.
We besloten om van het wandelpad af te wijken en op zoek te gaan naar wat verfrissing.
En dat vonden we ook na een wel heel steile afdaling.
Heerlijk! en helemaal voor ons alleen!.
In het achteruitrijden raakte ik de vangrail, gevolg een diepe kras onderaan de bumper, dat was even slikken.
We reden verder zuidwaarts richting Sloveense kust waar Véronique op de app. Park4night een slaapplaats gevonden had bij een wijnboer.
Gratis plaats bij aankoop van tenminste één fles wijn van het domein.
Er moest natuurlijk eerst geproefd worden .... we hebben een fles rode- en een fles witte wijn gekocht.
Nu hadden we ons aperitief voor de avond met een heerlijk zicht op de havenstad Koper en de ondergaande zon, onvergetelijk!
Toen we terug bij Fluffy aankwamen had een Duitser zijn camper vlak tegen onze camper geparkeerd, zonder rekening te houden met wat privacy, weg schoon zicht op het wijnveld ...
Typisch Duitsers ... land innemen van een ander (grapte ik).
Ik besloot om Fluffy omgekeerd te plaatsen en wat dichter bij de picknicktafels zo hadden we het groot terras voor ons alleen.
2
Dag 4: Koper (Slovenië) - Porec (kroatië) (105 km).
We moesten een aantal rondjes maken vooraleer we een plaats vonden om Fluffy te parkeren.
Campers zijn niet altijd welkom in bepaalde steden ook al zijn de campers klein.
Piran is een van de drie havensteden van Slovenië aan de baai van de golf van Triëst, Adriatische zee.
De stad is fraai gelegen op een smalle landtong.
Door zijn Venetiaanse paleizen, licht geverfde huizen en Oud-Romeinse kerken voelt Piran ook een beetje Italiaans aan.
De stad is autovrij, Piran is dan ook een heerlijke plek om door te kuieren.
Op de punt van het schiereiland staat de oudste kerk van de stad.
Op het marktplein van Piran staat een beeld van een blote man, voorbij wandelende mensen raakten zijn voet aan.
We vonden niets op het internet terug waarom mensen dat doen, wat de betekenis is.
Ook bij de toeristische dienst wisten ze het niet, vreemd toch?
Tijd om onze reis verder te zetten richting Kroatië, de kust van Istrië, slechts een 40- tal kilometer verder.
In Kroatië is wild kamperen verboden, toch vonden we op de Park4night app. gratis slaapplaatsen.
Vlakbij Porec vonden wij een hele speciale gratis camperplaats vlak naast een camping.
Douchen, afwas, water halen deden we op de camping, genieten en slapen naast de camping ...
Dag 5: Porec - Rovinj - Pula (53 km).
Ons eerste stadsbezoek in kroatië, Rovinj.
We parkeerden Fluffy wat verder van het centrum op de parking van een supermarkt.
Rovinj wordt ook de parel van de Adriatische kust genoemd en een van de populairste vakantiebestemmingen in Kroatië en terecht!
Rovinj was een toppertje, na wat boodschappen en het proeven van het plaatselijk bier reden we verder richting Pula.
We besloten om dit keer te kiezen voor een camping, Véronique wilde heel graag haar hangmat uitproberen :-) En zo geschiedde ...
Dag 6: Pula - Cres (109 km).
Eerst was het de bedoeling dat we verder de kust zouden afrijden richting Opatija maar omdat er weinig te zien is langs de route besloten we in Brestova de overzet te nemen naar het eiland Cres.
Cres is samen met Krk het grootste eiland van Kroatië.
Op Cres wonen er heel weinig mensen en is er veel natuurschoon, bergen, zee, bossen, struikgewas en immens veel mooie vergezichten.
Je merkt meteen bij het afrijden van de veerboot dat de natuur totaal anders is dan het vasteland van Kroatië.
Er loopt eigenlijk maar 1 "grote weg" door Cres nl. "100", wij hebben er verschillende keer van afgeweken want dan zie je ook heel speciale plekjes.
Eerste speciaal plekje was een doodlopend straatje die ons bracht bij een kleine parking.
Achter de hoek een plaatselijk klein strandje, heerlijk genieten !!!!!
Véronique kon voor de eerste keer haar snorkel materiaal bovenhalen.
Hopend op weinig of geen tegenliggers reden we terug naar weg "100" om dan heel snel terug af te wijken naar het dorp Filozici waar we op park4night een heel speciale slaapplaats hadden gevonden met een fantastisch uitzicht.
Volgens de app. zou de weg er naar toe onverhard zijn maar goed berijdbaar...
We volgden de gps en zaten al snel vast op een smalle wegel naast te kerk.
Achteruit terug ... en daarna het aangrenzend straatje genomen ...
Man man man ... verschrikkelijk ...
Een ware geseling voor Fluffy, ik dacht "een paar honderd meter en we zijn er" .... maar neen, de weg bleef maar doorgaan, achteruit terugkeren was geen optie.
Tot ik in de verte een voertuig zag staan ... wat bleek?
We kwamen terug uit op weg "101", we moesten dus helemaal niet die verschrikkelijke weg nemen maar gewoon kort afslaan van weg "101" en 50 meter rijden tot aan de overnachtingsplek ...
Sorry Fluffy ... de banden hebben het gelukkig gehouden.
Maar de plek was gewoon fantastisch en wat een zicht, een van de mooiste plekken waar we overnacht hebben!
Dag 7: Cres (65 km).
Na de was en de plas reden we verder het binnenland van Cres in.
Eerst een kort bezoekje aan de hoofdstad Cres, een havenstadje.
Na de boodschappen reden we langs fantastische landschappen naar Valun, dit klein visserdorpje charmeerde ons.
Verder langs super smalle wegen naar Lubenice, een oude fortstad die op de top staat van een 380m hoge bergkam die uitkijkt op de Adriatische zee.
Het was warm, met wat moeite kon ik Véronique overtuigen om de stad links te laten liggen en de afdaling naar "Plava Grota" te ondernemen en het daarbij behorende strandje.
Een stevige afdaling wil ook zeggen dat we daarna terug moesten bergopwaarts.
Het strand beneden mag gerust paradijselijk genoemd worden, een prachtige beloning na een stevige afdaling met heel wat pijn aan mijn knie.
Dag 8: Cres - Selce (139 km).
11 september, blijkbaar een bijzondere dag ... een verrassing ... 57 jaar.
We ruilden het ene eiland voor het andere, Cres voor Krk.
Eerst geduldig wachten tot het onze beurt was om de boot op rijden.
Sommige mensen hadden daar blijkbaar moeite mee.
We besloten om helemaal naar het uiteinde van het eiland te rijden.
Baska, daar zou volgens Mr. Google het mooiste strand zijn.
Mr. Google had beter mooiste naaktstrand vermeld want iedereen liep daar blijkbaar in zijn/haar blootje.
We probeerden nog enkele andere stranden maar daar ook alleen maar blote mensen.
Ik voelde me wat ambetant, na een zwembeurt hielden we het voor bekeken.
We verlieten de hoofdweg om naar het stadje Vrbnik aan de oostkust van Krk te rijden, daar zou het smalste straatje van de wereld zijn, bovendien is het een prachtig schilderachtig stadje.
Vrbnk staat ook bekend om de wijn die in de omgeving van het dorpje geproduceerd word.
Dat zagen wij ook met onze eigen ogen want september is de plukmaand.
Aangevinkt op mijn (en ook van Véronique) bucketlist stond ooit eens de druivenpluk te mogen ervaren.
Het was het ideale moment om een van onze dromen waar te maken en te vragen of we wat mochten meehelpen.
En zo geschiedde ...
Na dit avontuur verlieten we het eiland Krk naar het vaste land van Kroatië dit keer niet met een boot maar met een brug vlakbij de grootstad Rijeka, die we links lieten liggen.
²Tijd voor mijn verjaardag diner, ik weet niet precies in welke stad het was maar het was een voltreffer.
Een prachtige locatie op een prachtige avond.
Dag 9: Selce - Karlobag (84km).
De bedoeling was een klein stukje van een van de bekendste en mooiste kustwegen van de wereld af te rijden, de D8, die weg is maar liefst meer dan 600km lang!
Het was ook tijd om de nagelnieuwe luchtmatrassen uit te proberen op een van de vele kleine strandjes langs de D8.
Lekker ronddobberen op zee in een fantastisch decor.
Na dit tof intermezzo vervolgden we onze weg.
De D8 kustweg is een pareltje, het schoonste van 2 werelden, de zee en de bergen.
Voor het eerst hadden we heel veel moeite om een slaapplaats te vinden.
We kwamen steeds dichter bij Karlobag waar we het binnenland zouden inrijden richting plitvice, maar vlak voor Karlobag zagen we een tiental campers staan op een parking.
In principe is het verboden te overnachten op een parking in kroatië, maar veel keuze hadden we niet deze keer.
Het was ook tijd om mijn verjaardagstaart van de dag ervoor aan te snijden ... leuk!
Dag 10: Karlobag - Plitvice (107km).
We verlieten de beroemde kustweg D8, sloegen linksaf de bergen in om nog een laatste keer te genieten van het adembenemend mooie landschap.
Al snel veranderde het landschap, eerst nog mooie beboste heuvels, daarna tientallen kilometers eentonige saaie vlakke landschappen met af en toe een dorp.
We reden meteen naar de ingang van de wereldberoemde plitvice meren, die we de dag erna zouden bezoeken, kwestie om ons goed voor te bereiden.
Een slaapplaats vonden we wat verder bij een particulier (€20), lekker rustig, we hadden geen zin in een camping.
Dag 11: Plitvice - Villach (Oostenrijk) (397km).
We waren al heel vroeg aan de ingang van het park om de grote massa toeristen voor te zijn.
De Plitvici meren/nationaal park is een toeristische topattractie die heel veel volk lokt.
Het Nationaal park is opgenomen op de werelderfgoedlijst beschermde natuurgebieden van de UNESCO.
Eerst werden we met een soort treintje naar het hoogste punt gebracht.
Plitvici telt 16 meren en 90 watervallen, rond de rivier hebben in de loop van duizenden jaren door kalkafzetting terrassen en dammen gevormd.
Ik vreesde dat door de langdurige droogte in Kroatië de watervallen wat gingen tegenvallen en dat was effectief ook zo, ik was er al eerder geweest en dan viel er veel meer water naar beneden bij de bijna honderd watervallen.
We waren veel sneller dan verwacht klaar met de grootste wandeling in het park en we besloten om meteen door te rijden naar Oostenrijk en daar een slaapplaats te zoeken in de buurt van Villach.
Doordat het pikdonker was vonden we ook niet meteen de park4night overnachtingsplek, de gps deed ons om een of andere reden een hele omweg maken.
Pas in de morgen werd het duidelijk dat we maar liefst 50km hadden omgereden in de bergen terwijl het eigenlijk maar een kleine 10km was van Villach naar onze slaapplaats.
Dag 12: Villach - Werfen (Oostenrijk) (412km).
We wilden in 1 dag zoveel mogelijk bergen zien en bij voorkeur eentje met sneeuw ...
Met zijn 3798 meter is Grobglockner de hoogste berg van Oostenrijk, die richting moesten we uit!
Het regende pijpenstelen toen we brunchten op de parking van de Spar, we proefden de bekende Oostenrijkse Brezels.
We hadden geluk met het weer, de regen trok weg, de zon begon door het wolkendek te piepen.
Veelbelovend voor ons bezoek aan de Grobglockner!
Bij het naderen van Heiligenblut de ingangspoort van de Grobglockner konden we onze ogen niet geloven, verse sneeuw in de verte!
Vlak na Heiligenblut start de Grobglockner Hochalpenstrasse, een van de meest spectaculaire toeristische autoroutes van de Alpen.
8 kilometer klimmen naar de gletsjer met fantastische uitzichten.
Maar ... een anti climax, toen we aan de tolpoortjes kwamen bleek de pass gesloten wegens onderhoud aan de weg ...
Het was even bekomen van deze tegenslag, we moesten ook een nieuwe route zoeken.
We besloten om te rijden via Mittersill en dan proberen via Kaprun een mooi zicht te krijgen, maar ook dit viel tegen na een vermoeiende rit.
Een laatste poging richting Werfen (huiswaarts) om een zicht te hebben op de Hochkoning.
Die kregen we ook te zien maar 100% genieten zat er niet meer in door de vermoeidheid.
We wilden ook es genieten van een typische Oostenrijkse zimmer frei, met de gekende dikke dekbedden maar ook dit viel tegen, we vonden niets naar onze zin, het was vooral heel duur.
We hebben deze fantastische reis afsloten op een mooie manier bij de Italiaan in Werfen vlakbij de autosnelweg.
We hebben overnacht op een parking vlak buiten het dorpje.
Dag 13: Werfen (Oostenrijk) - Brugge (1080km).