“Reizen is driedubbel plezier, "verwachting, avontuur en herinnering”.
De verwachting was groot, Noorwegen, (nog) een droom die werkelijkheid wordt.
Nog nooit is er voor een Fluffyreis zoveel voorbereidings”werk” aan vooraf gegaan.
We moesten keuzes maken in de route, er is zoveel moois te zien in Noorwegen.
1 maand rondreizen betekent ook heel veel bagage die we vakkundig moesten opbergen in Fluffy, we houden beiden van wat orde en overzichtelijkheid in Fluffy.
We hadden heel veel cola, bier en wijn mee, blijkbaar is dit verschrikkelijk duur in Noorwegen.
3285kg stond er op te teller van de weegbrug (dit zonder Véronique, dus afgerond 3400kg 😊).
Dus ruim onder de toegelaten 3500kg voor campers.
Dit jaar hadden we er voor gekozen niet ’s avonds te vertrekken maar zeer vroeg in de ochtend (4h), om de ochtendspits voor te zijn.
We reden de route Antwerpen – Eindhoven – Duisburg – Bremen.
Om de (mogelijke) drukte te vermijden rond Hamburg reden we binnendoor richting Wischhaven om daar de Elbe over te steken met de veerboot.
Een verademing om niet op de saaie snelweg te rijden en rustig te genieten van het landschap en leuke stops.
Dit is de essentie van Fluffy reizen en tripjes!
Rust, stoppen waar we zin hebben en genieten waar het ons uit komt!
De wachttijd aan het veer Wischhaven-Glückstadt liep op tot anderhalf uur. No worries … tijd voor een pannenkoeken festijn in Fluffy.
Na de 20 minuten overtocht reden we verder richting Denemarken waar we rond 18h de grens overreden.
We waren op dat moment 900km onderweg, het was tijd om een overnachtingsplek te zoeken via de Park4night app..
Die vonden we in Vissenbjerg niet ver van de bekende bruggen die we de volgende dag zouden overrijden.
Een overnachtingplek vlak aan het sportcentrum en kerkhof die voor ons (met alle respect) ook dienst deed als afwasplaats.
Dag 2: 2 juni Vissenbjerg (Denemarken) – Getskär (Zweden) (521km).
Met opnieuw een reis/rij dag richting Noorwegen voor de boeg besloten we het ’s morgens rustig aan te doen.
Wij hadden gekozen om via de 2 grote bruggen richting Zweden te rijden en zo langs de kust via de E6 snelweg naar Noorwegen (er is ook een mogelijkheid met de boot).
Eerst de kleine belt brug, deze verbindt het vaste land van Denemarken met Jutland.
Vlak na Kopenhagen, de hoofdstad van Denemarken de 9 kilometer lange Sontbrug die Denemarken met Zweden (Malmö) verbindt.
De grens ligt halfweg het traject.
De beide bruggen hadden we vooraf online geboekt, €83 voor een voertuig korter dan 6m.
Fluffy is 5m99 maar met het fietsrek is de camper 6m10 daarom had ik het fietsrek vooraf laten verwijderen want op de bruggen en overzetboten is het tarief aanzienlijk hoger.
Voor de 2 bruggen zou dit ons dan €50 extra kosten.
We reden verder via de E6 snelweg richting Oslo, de bedoeling was initieel om tot in het toeristisch dorpje Smögen te rijden maar we hadden veel tijd verloren in Göteborg door file daarom zochten we een overnachtingsplaats ergens tussenin in Getskär met zicht op zee.
Eventjes opschudding ten huize Fluffy toen een Noorse camper probeerde zijn voertuig alsnog voor Fluffy te plaatsen en ons zicht weg te nemen.
Na wat overleg besloot de man zijn camper ergens anders te plaatsen.
Dag 3: 3 juni Getskär (Zweden) - Frogn (Noorwegen) (287km).
Na wat kleine boodschappen reden we verder langs de kustlijn van Zweden richting Noorwegen.
Eerst was het de bedoeling om Lysekill en Smögen te bezoeken, 2 Zweedse vissersdorpjes maar we besloten om alleen Smögen te gaan zien, we hadden heel veel moois gelezen en gezien op het web van deze kustplaats.
Smögen is een schilderachtig kustdorp met de typische Zweedse gekleurde huisjes gebouwd langs de verticale rotswanden.
Wij wandelden op de unieke aanlegsteiger, “Smögenbryggan” dwars door het haventje met leuke winkeltjes en restaurants.
De kust van Smögen is betoverend mooi!
We ondernamen een wandeling van goed een uur op de ruwe op de ruwe golvende rotsen, echt super mooi en leuk om te doen.
Af en toe was het zoeken om het juiste pad te vinden op en door de rotsen.
Rond 14h30 vervolgden we onze weg met Fluffy, eerst een stuk binnendoor om nog wat Zweedse dorpjes te zien passeren, daarna verder op de snelweg E6.
Rond 18h reden we de grens Zweden-Noorwegen over om dan na een 30-tal kilometer een slaapplaats te vinden in Frogn midden in een bos.
Dag 4: Frogn (Noorwegen) - NP Jostedalsbreen (433km).
We zijn Noorwegen verder ingereden naar het startpunt van onze uitgestippelde route.
Wat zouden wel zien in hoeverre dit zou lukken, go with to flow you know …
Makkelijk in Noorwegen is dat je zowat overal water kan nemen voor de camper, toilet cassette kan legen en de vuilwatertank kan laten leeglopen.
Allemaal super geregeld! Geen zoekwerk voor ons.
Lom! Het startpunt van de uitgestippelde route.
De typische Noorse staafkerk van Lom is echt heel bijzonder.
Helemaal in hout gebouwd in 1170.
Super mooi om te zien en te ruiken, dat hout ruikt echt lekker.
Jammer genoeg waren we te laat om de kerk binnen te zien.
We wandelden nog door het toeristisch dorpje, blijkbaar is de bakkerij daar wereldberoemd maar die was ook gesloten.
We reden route 55 op richting het Nationaal Park Jostedalbreen.
Werkelijk ADEMBENEMEND !!!!!
Onbeschrijvelijk mooi.
We maakten talloze stops om steeds opnieuw te genieten van het uitzicht.
Al snel reden we het sneeuwlandschap in, we hadden wel verwacht wat sneeuw te zien maar absoluut niet zoveel in juni.
Andere campers? Zelden ... heel weinig verkeer langs route 55.
Overnachten kan overal in Noorwegen zolang je maar niemand stoort.
Wat een belevenis!
Dag 5: NP Jostedalsbreen - Hildestad (138km).
Opvallende vaststelling, het blijft licht in Noorwegen tot bijna 24h, ’s morgensvroeg om 4h40 kwam de zon al piepen door het gordijn in Fluffy.
Nog onder de indruk van de belevenissen van gisteren vervolgden we onze weg verder op route 55.
Bedoeling was om naar de gletsjer Nigardsbreen te wandelen, 1 van de vele gletsjers in Noorwegen.
Bij het binnenrijden van het park zagen we onmiddellijk de gletsjer in de verte liggen.
We dachten we rijden niet dichter en wandelen gewoon naar de gletsjer, zo moesten we ook geen tol betalen voor Fluffy.
Soms lijkt iets veel dichter dan dat het in werkelijkheid is … het was goed 2 1/2u wandelen naar de gletsjer en we moesten dan ook nog terug, nadien de app. gaf 15 kilometer aan.
We hadden ook maar 1 flesje water bij en wat koeken.
Maar het was de moeite!
Wat een schitterende wandeling, af en toe klauteren op de rotsen, een ladder op of optrekken aan een koord.
En het was schitterend weer, iedere dag tot nog toe trouwens.
Dichtbij de gletsjer was een trui wel nodig.
Ook deze gletsjer is in snel tempo aan het smelten door de klimaatsverandering. ik de foto’s van enkele jaren zie is er een gigantisch stuk weggesmolten, ook dit zal verdwijnen in de toekomst.
Voor Véronique was het de eerste keer dat ze een gletsjer van dichtbij kon zien.
Ze vond het overweldigend.
Tijd voor een overnachtingsplaats, die vonden we al snel in de buurt van Hildestad op een parking van een ski station nog steeds op route 55.
Dag 6: Hildestad – Stärheim (152km).
Na de was en plas onze routetrip vervolgt in het prachtige Noorwegen in westelijke richting.
Noren zijn in het algemeen heel vriendelijk maar de vrachtwagen chauffeurs dat is een ander verhaal, bumperkleven, constant blijven toeteren zodat je uit de kant gaat.
Ik denk dat ze campers niet zo graag zien in het straatbeeld …
Opnieuw fantastische vergezichten onderweg, het hield echt niet op, we kregen er niet genoeg van!
Opeens verscheen de Boyabreen gletsjer in ons gezichtsveld, wauw, wauw en nog een wauw!
We reden niet meteen naar de gletsjer maar reden een landweggetje in met oude verlaten werkmanshuisjes.
Een fotogenieke plaats, alleen wij 2 en Fluffy met een fenomenaal uitzicht tijdens de lunch!
De wandeling naar Boyabreen was in tegenstelling met gisteren kort, amper een kwartiertje wandelen.
Gigantisch mooi van dichtbij!
Doordat deze gletsjer zo steil is komen er geregeld ijsverschuivingen voor lees ik op het web.
Verder onderweg namen we voor de eerste keer in Noorwegen de overzetboot.
Blijkbaar gaat (net zoals op de snelweg) de betaling via nummerplaatherkenning.
Afwachten of er over enkele maanden een rekening in de bus valt …
We vonden een slaapplek voor Fluffy in Stärheim aan de oevers van één van de vele fjorden.
Dag 7 : Stärheim - Runde (139km).
Slechts 1 doel hadden we, 120km verder op het vogeleiland Runde aan de westkust Papegaaiduikers (Puffins) te zien krijgen.
Het eiland is de ideale plaats om te broeden voor veel zeevogels, jaarlijks broeden er ongeveer 600.000 volgels verspreid over het eiland o.a. Zeearenden, Grote jager, Jan-Van -Gent en de papegaaiduikers.
De Papegaaiduiker, ook Puffin genoemd zitten bijna de hele dag op zee om visjes te vangen en vliegen pas na zonsondergang naar het nest aan land.
Wij zijn dus pas 's avonds op wandel vertrokken in de hoop die beestjes te zien.
De parking niet ver van de start van de wandeling stond half vol, opvallend toch hoe weinig toeristen/medecampers we tegengekomen zijn in de 1e week van onze reis.
Een uur was het wandelen naar Lundeura, dit is een grasbegroeide puinhelling waar de papegaaiduikers te zien zouden zijn.
Véronique was nieuwsgierig en vroeg aan een terugkerende fotograaf of hij papegaaiduikers had gespot. Zijn Engels was niet zo goed en Vé had begrepen dat hij er maar een paar gezien had en het weer niet mee zat ... het zou toch niet waar zijn hé ...
Maar ... nee hoor toen we bij de bewuste helling kwamen zagen we honderden, neen duizenden papegaaiduikers!
Wat een leuke beestjes, ze leken ook niet echt bang te zijn van het lawaai van enkele Nederlandse toeristen ...
Wat een ervaring om die beestjes nu eens met de eigen ogen te zien en niet in een of andere natuurdocumentaire, fantastisch !!!!!!!
Er kwamen donkere regenwolken aan, we besloten na een uurtje ultime belevenissen terug te keren de heuvel terug af.
Overnachten mag niet op het eiland Runde, we moesten dus heel laat op de avond een slaapplaats vinden wat verder op een van de andere eilanden via de park4night app. .
Een super plekje op het eiland Nerlandsoya volgens de app..
Een doodlopende straat, een smal, steil weggetje ... we zijn avontuuriers, in het verleden heeft dit ons naar veel naar fantastische overnachtingsplaatsen geleid.
Maar de weg werd te smal, ik moest achteruit terug ... en toen gebeurde het, ik maakte een stuurfout en Fluffy gleed de gracht in ... ondanks er nog 3 wielen op het droge stonden was er geen beweging meer te krijgen in Fluffy.
Daar stonden we dan om middernacht in de middle of nowhere ...
Ik ging op zoek naar een palet in een nabegelegen schuur om onder het wiel te plaatsen, Véronique belde aan bij een nabijgelegen huis.
Een vriendelijke Noor kwam helpen, ik schoof de palet onder het wiel maar er kwam geen beweging in Fluffy, het leek een drama te gaan worden ...
De Noor bood aan om de wagen van zijn werk te gaan halen en dan proberen Fluffy uit de gracht te trekken.
Dan het moment, koort vastgekoppeld aan Fluffy en trekken ... een hels lawaai, gekraak ... er kwam beweging in Fluffy, maar ... door het achteruittrekken schoof Fluffy tegen de dennenboom met als gevolg 2 deukjes in de voordeur, een krak in het rooster van de koelkast, krassen op de spiegel en problemen met het trapje van Fluffy zag ik achteraf.
Fluffy was uit de gracht, we bedankten uitgebreid de vriendelijke Noor en gaven hem 4 Belgische blikjes Jupiler.
We mochten ook overnachten beneden op zijn oprit.
Een opluchting dat het was opgelost, maar een zeer wrang gevoel dat ik een paar honderden Euro kosten zal hebben na de reis om alles te laten herstellen.
Dag 8: Runde-Andalsnes (155km)
Tijd om de wonden te likken van gisteren, foto’s en verslagen bij te werken en het rustig aan te doen.
Pas in de late namiddag reden we de eilanden af richting Andalsnes.
Andalsnes is voor ons het verste punt op de route in Noorwegen, vanaf nu rijden we traag “zigzaggend” naar beneden.
We sliepen op een nogal drukke camperparking in Andalsnes.
Dag 9: Andalsnes (18km)
Er stond een heftige wandeling op het programma, tocht naar “Rampestreken”.
2 uur steil klimmen naar de bergkam Romdalsegger, een echte kuitenbijter maar wat je er voor krijgt is fenomenaal, wat een uitzichten onderweg!
Ik val steeds in herhaling, wat is Noorwegen mooi!
200 meter voor de top is er het uitkijkpunt Rampestreken, niet voor mensen met hoogtevrees, wat een view!
We vervolgden onze wandeling naar de top, het weer was opnieuw fantastisch mooi (24°C) en we hadden enorme dorst van al dat klimmen.
We hoopten op een drinkgelegenheid boven op de top.
We besloten nog wat verder te wandelen bovenop de top, wat is het daar fenomenaal mooi, onbeschrijfelijk mooi!
De steile terugtocht naar beneden (anderhalf uur) was een geseling voor knieën en voeten, we hebben het beiden zonder veel pijn kunnen afwerken.
Onze overnachtingsplaats was een pareltje vlak buiten Andalsnes met een wauw uitzicht.
Dag 10: Andalsnes - Geirangerfjord (85km)
Vroeg uit de veren voor een van de bekendste panoramische routes van Noorwegen de Trollstigen, de route wordt ook de Trollenroute genoemd.
Iedere roadtripliefhebber die naar Noorwegen reist moet deze berg opgereden hebben!
We moesten vroeg vertrekken want ik had gelezen dat het daar behoorlijk druk kan zijn, ik lees zelfs files op de 6 kilometer klim met 11 haarspelbochten.
Het weer was andermaal schitterend, zon, blauwe lucht en helder, de ideale combinatie!
De drukte viel reuze mee in de ochtend, van files geen sprake, af en toe moesten we even wachten om een tegenligger voor te laten, even was het bibberen toen een bus moest passeren.
We hadden in de voorbereiding ook goed gekozen om de route van laag naar hoog te ondernemen, dan zie je ook veel meer.
Maar … man toch, wat is die route mooi zeg! De vergezichten, watervallen, de bergkammen bedekt met sneeuw maakte het plaatje nog indrukwekkender.
Onderweg de bulderende Stigfosse watervallen, ze storten maar liefst 180 meter naar beneden, we reden er ook zo goed als vlak naast met Fluffy over de stenen brug.
We namen bij elke stopplaats ruim de tijd om het uitzicht te bewonderen, fenomenaal!
Helemaal boven is er het uitkijkpunt “Trollstigheim”, daar hadden we een prachtig uitzicht over het dal, de omringende bergen en de spectaculaire watervallen, 100X wauw gevoel.
We namen ruim de tijd voor een late lunch en genoten van het sneeuwlandschap bij 23°C
Ook een bezoekje aan souvenierwinkel bij het uitkijkpunt Trollstigheim waar ik per ongeluk mijn dure zonnebril liet vallen en er nog eens op ging staan ... weeral kosten ... verder met de reserve zonnebril dus ...
Het werd al avond toen we een stop maakten op het uitzichtpunt over Geirangerfjord.
Moeilijk om daar foto’s te maken recht in de avondzon.
Het werd hoogtijd om een slaapplaats te zoeken, dus we besloten rechtsomkeer te maken en een rustig plekje te zoeken en de volgende dag in de ochtendzon terug naar het uitzichtpunt te rijden.
Het was even zoeken naar een plekje want er waren er al veel bezet.
We vonden toch iets mooi en rustig op een grintweg, het was wel moeilijk om Fluffy zo recht mogelijk te plaatsen omdat de weg op een helling was.
Dag 11: Geirangerfjord - Dalsnibba (168km)
Een eerste stop bij het uitkijkpunt op het Geiragerfjord, deze wordt ook de koning der fjorden genoemd.
In de verte waren er de “seven sisters” watervallen te zien, deze zijn alleen van dichtbij te zien met de toeristenboot.
Op de middag brachten wij een bezoek aan het dorp Geiranger.
Geiranger is super toeristisch, cruiseschepen met duizenden toeristen meren er aan en dat is te zien, souvenirwinkels bij de vleet, bussen, hotels en veel veel volk.
Verder met Fluffy, haarspeldbocht na haarspelbocht, uitzichtpunt na uitzichtpunt, Geirangerfjord werd steeds kleiner en kleiner.
Veel bussen onderweg die weten perfect hoe een haarspeldbocht te nemen en weten waar ze moeten stoppen om tegenliggers voor te laten.
We hebben voor het eerst tol betaald voor een bergpass, 300 Noorse Kroon, zo’n € 40, de Dalsnibba pass.
Mooi, mooi, mooi onderweg!
Op bijna 1700 meter hoogte, Europa’s hoogste met auto bereikbaar uitzichtpunt, namelijk “Geiranger skywalk”.
Besneeuwde bergtoppen zover je kan kijken, magisch !!!
Na een zeer late lunch reden we terug de pass af.
Bedoeling was om de “scenic road Stryefjesvegen” te rijden.
Mijn “navighaatster 😊” Véronique was even het “noorden” kwijt want we waren 50 kilometer te ver gereden, we moesten dus helemaal terug.
Eenmaal op de route bleek de weg afgesloten, geen scenic road dus …
Het was ondertussen avond geworden, we vonden een fenomenaal plaatsje aan een dichtgevroren meer bij een temperatuur van 23°c, onvoorstelbaar toch!
Super leuk dat vrij kamperen is toegelaten in Noorwegen mits enige voorwaarden.
Dag 12: Dalsnibba - Brikalsbreen (127km)
Een rustige overgangsrit vandaag.
Lunchstop in Loen waar een van de steilste kabelbanen (skylift) is met een hellingshoek van 60° die klimt naar 1011meter.
€50/persoon vonden wij iets te veel geld om het zicht bovenaan te zien.
We reden verder naar het Lovanet meer wat verder, deze is indrukwekkend mooi, het weer was wat minder vandaag maar desalniettemin genoten we van al dat moois.
In de jaren rond 1930 zijn er daar 2 grote tsunamis geweest door enorme hoeveelheden rotsen die in het meer terecht kwamen met als gevolg telkens meer dan 70 doden en volledig verdwenen dorpen.
We hebben een flink stuk van het meer afgereden met af en toe een mooie stop.
Onderweg tijd voor de noodzakelijke minder aangename praktische werkjes.
Geen kraantje voor water te vinden? Dan maar water uit de rivier tappen ...
Verder gereden naar het toeristische Olden waar we overnacht hebben op de parking van de gletsjer Brikdalsbreen.
Voor het eerst hebben wij betaald voor een overnachtingsplaats (€6).
Dag 13: Brikalsbreen - Byrkjelo (133km)
Een bezoek aan de laatste gletsjer van onze reis naar Noorwegen stond op het programma.
Brikdalsbreen is super toeristisch, al vroeg was het druk op de parking, vooral veel Duitse toeristen van de cruise schepen die aanmeren in Olden en dan van daaruit met de bus de gletsjer te gaan bezoeken.
De wandeling naar de gletsjer is kort, in goed 45 minuten ben je aan de gletsjer.
Brikdalsbreen is opnieuw een zijarm van de gigantische Jostalbreengletjer die zich uitstrekt over west Noorwegen.
De zijarm Brikdalsbreen is in de loop van de jaren enorm afgenomen in omvang.
Over een 10-tal jaar gaat men deze gletsjer niet meer kunnen bewonderen zoals wij dit hebben kunnen doen. Een toeristische attractie die gaat verdwijnen.
Wij vervolgden onze weg zuidwaarts, voor de late lunch hadden we een prachtig uitzichtpuntje gevonden om lekker rustig te eten toen er vlak voor Fluffy een bus stopte met een horde Taiwanezen … weg rust.
Een stop in de omgeving van Forde, Véronique was moe en na een dutje maakte we een korte wandeling naar de huldevossen waterval.
Een idyllisch plaatje toch?
Verder onderweg werden we opnieuw opgeschrikt door een trucker die luid claxonneerde en constant zeer kort achter me bleef rijden, bijzonder irritant die Noorse truckers.
Ik maak mij daar niet zo druk om, Véronique wel.
We reden verder op de E39 waar we na een uurtje rijden aan een meertje Fluffy konden parkeren dankzij een Nederlands koppeltje die vriendelijk hun wagen verplaatsten.
We hebben ze 2 Jupilers gegeven als bedanking (echt bier dus :-) ).
’s Avonds hebben we nog een korte wandeling gemaakt rond het meer.
Dag 14: Byrkjelo - Kaupganger (183km)
We besloten om het rustig aan te doen met een rit hoofdzakelijk langs het Sognefjord met enkele langere stops onderweg.
Bij wegwerkzaamheden in Noorwegen werken ze niet altijd met verkeerslichten, meestal duren de stops 10-15 minuten, daarna wordt je begeleid door een soort safety car waarachter je moet blokrijden aan een lage snelheid.
Het was schitterend weer vandaag, de thermometer van Fluffy gaf 27°C aan, de warmste dag we op onze reis al hebben gehad.
In Balestrand maakte Véronique van de gelegenheid gebruik om uitgebreid vitamine D op te doen.
Het plaatselijk strandje deed daar uitstekend dienst voor.
Voor mij tijd om de binnenkant van Fluffy eens uitgebreid onder handen te nemen en te poetsen.
Noorwegen is het land van de overzetboten, toen we de boot richting Heila namen bleef de uitrijklep haperen, men kon dit niet meteen herstellen en even leek het dat we achteruit de boot zouden moeten afrijden.
De boot moest daarvoor een complete korte cirkel draaien, net toen de cirkel rond was werkte de uitrijklep opnieuw weer hup, de boot moest opnieuw een rondje draaien.
Ik maakte van de gelegenheid gebruik om aan een trucker te vragen waarom zij soms bumperkleven en claxonneren naar een voorligger. Er wordt blijkbaar verwacht dat de voorligger uit de weg gaat.
Ik vind het gewoon egoïstisch van die truckers …
In Kaupganger vonden wij een overnachtingsplekje in een bos.
We dachten op het gemak buiten te zitten om te eten maar het wemelde daar van de vliegen om gek van te worden.
Dag 15: Kaupganger – Ovre Ardal (64km)
Bijna onmiddellijk na onze overnachtingsplaats in Kaupganger reden wij de overzetboot op naar Fodnes.
We kunnen ondertussen al de tel niet meer bijhouden hoeveel overzetboter we al genomen hebben met Fluffy.
Vandaag 1 doel, de Vettisfossen watervallen.
Na de dagelijkse boodschappen in de Rema 1000 supermarkt, deze zijn samen met de Kiwi supermarkt de minder dure supermarkten in Noorwegen, reden we via de wat "saaiere" route 53 richting Ovre Ardal.
In de omgeving van Ovre Ardal zijn de Vettifossen watervallen (fossen is Noors voor watervallen).
De bedoeling was om volledig tot boven te wandelen tot aan de top van de watervallen.
Opnieuw een pittige wandeling want er moest een uur aan een stuk stevig geklommen worden.
Ik had wel wat drukte verwacht want Vettifossen is een van de bekendste watervallen van Noorwegen maar het leek eerder kalm na de middag.
Daardoor hadden we ook wat moeite om de start van de wandeling te vinden omdat we dachten dat de waterval aan de parking de Vettifossen was.
De start van de wandeling lag 500 meter verder vlak aan een lodge.
Het eerste deel van de wandeling, ongeveer een kilometer was nog een effen grindpad met weinig hoogtemeters.
Als snel zagen wij de waterval naar beneden storten.
Vettifossen is de hoogste waterval in Noorwegen, het water valt ongehinderd 275 meter naar beneden.
De wandelweg naar boven is stijl en moeilijk begaanbaar bezaaid met keien en stenen, het was dus voetje-voor-voetje naar boven.
Na goed een uur waren we boven, we zagen daar 2 unieke lodges voor wandelaars in de typische Noorse stijl, zeer leuk om te zien.
De uitbater van de lodge zij ons dat dit zeer uitzonderlijk is voor deze tijd van het jaar.
Nog 500 meter uiteindelijk de top van de watervallen, ik had gehoopt op een beter uitzicht na al dat klauterwerk, maar het blijft imposant het stromende water.
Het was al laat in de namiddag, mijn (action …) horloge stond om 16h maar het was al een uur later en we moesten nog helemaal terug naar beneden.
Eenmaal benden hebben we de watertank van Fluffy met waterzakken bijgevuld uit de wc aan de parking want het was nodig, de watertank was zo goed als leeg want we hadden tijdens het rijden geen kraantje gevonden onderweg.
Even buiten Ovre Ardal na enkele haarspeldbochten vonden wij een plaatsje om te overnachten.
Dag 16: Ovre Ardal - Ardlandsjelle (64km)
We vervolgden onze Fluffyreis richting Burgund langs route 53.
Net als we dachten we hebben alle sneeuw gehad op de reis belanden we terug in een betoverend hemels wit landschap, het houdt echt niet op!
Verrassend Noorwegen!
Terug in het dal bij Bourgund bezochten wij de typische Noorse staafkerk.
Het is de best bewaarde staafkerk van het land die dateert van 1180, de kerk is nog helemaal authentiek.Vooraf werden we geinformeerd dat we moesten opletten voor onze kledij want door de uitzonderlijke hitte was de teer aan het smelten op het dak.
Verder op onze route besloten we niet via de Laerdaltunnel (maar liefst 24km) zuidwaarts te rijden maar de 5627 route Audlandjelle, dus over de bergen.
Het was merkelijk drukker op deze pass, veel meer campers dan eerder op onze reis.
We moesten regelmatig stoppen en uitwijken voor tegenliggers.
Ook op deze pass talloze stops, bezienswaardigheden, schitterende natuur!
We hebben overnacht bijna op de top en ja … opnieuw zicht op een gedeeltelijk bevroren meer en sneeuw.
Geaperitieft bij 25°C.
Dag 17: Ardlandsjelle - Bulker (138km)
Er stonden 2 Vlaamse campers naast ons, het ene koppel uit de Kempen, het andere waren stadsgenoten.
Na uitgebreid uitwisselen van belevenissen reden we verder langs de 5627 scenic route.
Onderweg het Stegastein uitkijkplatform die 650 meter boven de afgrond hangt met een panoramisch zicht over het Aurlandfjord.
Eenmaal terug op de hoofdweg weken we als snel af naar het dorpje Undreal.
Een heel klein dorpje met een kleine staafkerk, 100 inwoners en 500 geiten volgens het web.
De geiten waren waarschijnlijk in de bergen gaan grazen want we zagen er slechts een 20- tal.
Een geit was waarschijnlijk verloren gelopen, ondanks ik de geit de juiste weg toonde bleef ze maar rondhangen bij Fluffy
Het stond niet op het programma maar we besloten om nog eens de wandelschoenen aan te trekken en de wandeling “stokke” te maken langs het Naeroyfjord.
Ik dacht een effen pad langs het fjord, maar neen, opnieuw wat klauterwerk en rotsen onder de voeten maar al bij al viel het nog mee.
We deden er goed 3 uur over heen en terug.
De laatste 300 meter moesten we doorstappen want het begon te regenen.
Maar al snel was de zon terug, 27°C fantastisch!
Verder gereden langs de route E16 met een stop bij de Vindefosse waterval.
We hebben overnacht bij Bulker langs de drukke E16 aan een uitloper van het meer.
Dag 18: Bulker – Bergen - Eikedalen (153km)
Op de planning een bezoek aan 2e grootste stad van Noorwegen, Bergen.
De voorbereiding die we hadden gemaakt was perfect, in een buitenwijk gratis parkeren aan een tramhalte en met de tram naar het centrum eindhalte.
Poepsimpel als je het weet …
In Noorwegen staan ze al veel verder dan bij ons.
Betalen met de bankkaart en het ticket staan op je bankkaart, geen papier, niet scannen op de tram.
We focusten ons bezoek vooral op de haven en de historische wijk van Bergen, ook Bryggen genoemd.
Na een korte wandeling door het centrum zijn we doorheen Fisketorget gewandeld.
Op de informatie die we op het web lazen zou Fisketorget een vis- groenten- ambacht markt zijn maar eigenlijk zijn het allemaal visrestaurants overdekt met grote parasols.
Of misschien was er geen markt omdat het zondag was.
Op een verkoopstandje proefden we elanden- en walvis! salami.
Het smaakt trouwens allemaal hetzelfde ... salami is salami :-)
Veronique proefde de geitekaas van Undredal waar we dag voordien waren, die smaakte heel lekker, bijzonder lekker zelfs, zoeter.
De geiteboer vertelde dat de melk tot 10 keer toe werd gekookt en hetgeen er overbleef de eigenlijke geitekaas is. Jammer dat de kaas moest gekoeld worden, en dat ze die niet verkochten in kleinere verpakking...
We wandelden verder langs de kade naar het meest bekende zicht van Bergen.
De gekleurde traditionele werkman huisjes werelderfgoed van Unesco.
Heel leuk om te zien maar ik had er toch iets meer van verwacht.
We wandelden souvenierswinkels in- en uit.
Ze lijken zoals overal allemaal op elkaar met bijna dezelfde artikelen.
Maar er waren ook enkele leuke winkeltjes vooral in de kleine steegjes tussendoor.
Véronique heeft een typische Noorse rugzakgekocht, ik heb voor mezelf een trui gekocht, geen echte Noorse (100% wol) trui want die zijn in Noorwegen onbetaalbaar (€180-200).
Noren verdienen meer dan het dubbele als wij las ik op het net …
Na nog wat rondslenteren zijn we gaan eten op de Fisketorget.
Eventjes was er twijfel of we de gegrilde walvis gingen proberen maar we konden het niet over ons hart krijgen en kozen beiden voor gegrilde zalm.
Volgens Véronique de beste zalm die ze ooit heeft gegeten, er was nog plaats in mijn maag voor 2 stukken van die heerlijke vis, met andere woorden, veel te weinig voor Geert.
We betaalden bijna €80 (met een plaatselijk biertje).
Dreigende onweerwolken boven Bergen, we wandelden nog wat rond in het mooie, toeristische Bergen en keerden rond 18h30 terug met de tram naar Fluffy.
Uiteindelijk regende het pas toen we terug op pad waren met Fluffy in noord-oostelijke richting op zoek naar een overnachtingplaats die we vonden in de buurt van Eikedalen richting Hardangervidda nationaal park.
Dag 19: Eikedalen - Voringfossen (108km)
On the road again op route 7 …
We hebben ondertussen meer dan 4000 kilometer op de teller staan sinds de start op 1 juni.
Op die route 7 de Steindalfossen, op zich geen indrukwekkende waterval maar wel leuk dat je achter de waterval kan wandelen naar het uitkijkpunt
Leuke ervaring.
Na wat boodschappen gedaan te hebben (o.a. aardbeien uit Hoogstraten) in Noheimsund vervolgden we onze weg richting Hardagervidda NP.
Voorbij Eidford (route 7) een scenic road van 100 km die we zouden afrijden.
Onderweg waren we zeer verwonderd toen wij tot 2 keer toe midden in de tunnel een rondonde tegenkwamen.
In de late namiddag parkeerde ik Fluffy wat verder dan de officiële parking van de Voringfossen watervallen waar we zouden overnachten, we verwachtten op deze parking minder drukte in de ochtend.
Tijd om de (wegwerp) BBQ eens uit te proberen, ik ben niet echt een kok, de zalm bleef nogal plakken maar desalniettemin heeft het gesmaakt.
In de avond zijn we dan gewandeld naar de Voringfossen watervallen.
Wauw, wat zijn deze indrukwekkend spectaculair.
Voor mensen met hoogtevrees is het even slikken, je kunt van bovenuit de ravijn in kijken en het natuurspektakel naar hartenlust bewonderen.
Je kunt wandelen van het een naar het ander platform met telkens een uitkijkpunt op de 182 meter hoge waterval.
Heel mooi en veilig aangelegd, top!
Wij konden ongestoord genieten van de fossen doordat het zo laat op de avond was zagen we amper mensen, de watervallen bijna voor onszelf.
Dag 20: Voringfossen – Hardangervidda (97 km).
Het was kil en regenachtig in het Voringfossendal, 14°C, dat is minstens 10 graden verschil met de vorige dagen.
Hopelijk konden wij het droog houden voor de scenic route door Hardangervidda.
Hardangervidda is de grootste hoogvlakte van Europa, het nationaal park is dan ook gigantisch groot.
Een ruig desolaat gebied merken we op maar wel ongelofelijk mooi om te zien.
De eerste stop van velen was een plaatje, echt een schilderij “in ’t echt”.
De ene stop na de andere, er zijn geen woorden voor of ja fantastisch, geweldig, magnifiek, ontzagwekkend, subliem, oogverblindend …. het landschap met open vlaktes, zwerfkeien, meren.
Halfweg de pass enkele ambacht stalletjes langs de weg, een kolfje naar de hand van Véronique, ze was al heel de reis op zoek naar een authentiek rendiergewei.
Véronique kocht ook nog een rendierenvel en een schaapsvel.
Ikzelf hield het bij een wit baby geitenvelletje …
Na het uitgebreide … shoppingmoment vervolgden we onze weg langs route 7 Hardangervidda NP.
Keer op keer verbaast van de schoonheid van Noorwegen.
De temperatuur was ondertussen onder de 10°C gedaald, mist en lichte regen samen maakten het landschap tot een mysterieus geheel, past perfect voor Hardangervidda.
Aan de andere kant van de pass in Ustaset hebben we rechtomkeer gemaakt om opnieuw de pass in tegenovergestelde richting te rijden, een alternatief was er niet.
We hebben overnacht bovenop de hoogtevlakte van Hardangvidda.
Dag 21: Hardangervidda -EIdfjord (55 km).
We bonden vandaag terug de wandelschoenen aan om het ruige landschap van Hardagervidda in te trekken.
Na goed een half uur wandelen kreeg Véronique pijn aan haar dij.
Om geen risico te nemen voor de geplande mooie wandelingen de komende dagen besloot ze terug te keren en te genieten van een latté in de herberg Dyrnanut Fjellstova.
Ikzelf zette de tocht verder om de pareltjes van Hardangervidda te verkennen op 1400 meter hoogte.
Voor de foto's en filmpjes moest ik nu rekenen op mijn statief en timer.
Fenomenaal mooie wandeling, maar ook een heel drassig wandelpad bij momenten door het vele smeltwater.
Mijn Meindl wandelschoenen deden hun werk, t.t.z. mijn voeten droog houden, ik heb de schoenen ondertussen maar liefst 22 jaar, ze hebben al heel wat kilometers op de teller.
Hoe hoger ik kwam hoe meer sneeuw op het wandelpad, soms was het moeilijk om het wandelpad te vinden, te bewandelen.
Een klein avontuur dus …
Toen ik op een gegeven moment een halve meter de sneeuw in zakte hield ik het voor bekeken, het werd me iets te gevaarlijk, tijd om terug te wandelen naar Dyrnanut.
Het begon ook te regenen, ik had misschien wel iets te ver gewandeld in al mijn enthousiasme.
De latté was dan ook zeer welkom bij mijn terugkomst in de herberg van Dyrnanut..
Het was al na 16h toen we verder reden met Fluffy, met nogmaals een stop op het uitkijkpunt die we de dag voordien al uitgebreid hadden bewonderd.
Alleen de laatste foto toont een klein beetje hoe het in werkelijkheid is, net een schilderijtje, 10 tinten groen ...
Nog een korte stop aan de sysen dam, een van de grootste met stenen gevulde dam en een ander uitkijkpunt.
Bij het informatiecentrum graasden de geiten op het dak, grappig!
In Eldfjord het Fluffy toilet leeg gemaakt op dezelfde plaats van eergisteren en het noodzakelijke water getankt.
Tijdens de praktische verplichtingen is Véronique het reusachtig cruiseschip gaan bekijken die in het kleine haventje aangemeerd lag, bijna 4000 mensen aan boord, gigantisch!
We hebben overnacht wat verder aan de oevers van het Hardangerfjord.
Dag 22: EIdfjord - Rodal (176 km).
Vanuit Eldfjord on the road again met Fluffy langs route 13 in zuidelijke richting.
Net zoals bij iedere rit keken we onze ogen uit onderweg, bergen, watervallen, fjorden, rotsen, de natuur in Noorwegen heeft alles!
Een stop in Odda om eens door de winkelstraat te wandelen.
Place tot be vandaag waren de Lattefossen watervallen een tweelingwaterval.
De twee stromen van de 165 meter lange waterval naast elkaar de berg af en komen onderaan samen.
Vertrouw nooit op de GPS … een verkeerde afslag en dat beseften we pas na drie kwartier rijden maar we kregen daardoor wel fantastische zichten cadeau en opnieuw sneeuw te zien.
Na een korte stop aan de staafkerk van Rodal vonden we al snel een overnachtingsplekje op een rustige plekje in de buurt.
Dag 23: Rodal – Jorpeland (169 km).
1 opdracht vandaag, zo dicht mogelijk bij de start van de Preikestolenwandeling te kunnen rijden zo’n 200km zuidwaarts.
Preikestolen is de beroemste hike van Noorwegen, maar blijkbaar ook de drukst bewandelde hike.
We moesten ook tijdig een camperplekje kunnen vinden in de buurt van de wandeling vooraleer alles bezet zou zijn.
We hadden onderweg een stop voorzien in Suldal daar is er blijkbaar een locatie waar je onder water door een ruit de zalmen kan zien zwemmen tegen de stroom in.
Maar helaas, het is blijkbaar het seizoen nog niet om ze te zien, 0 zalm te zien, behalve de zalm dat we verpakt gekocht hebben in de Joker supermarkt …
Rond 16h kwamen we aan in Jorpeland een 5- tal kilometer van de start van de wandeling.
Vrij staan bleek onmogelijk, we vonden wel een betalend plaatsje voor ongeveer € 22.
Dag 24: Jorpeland – Preikestolen - Forsant (30 km).
Vroeg uit de veren voor de bekenste hiking van Noorwegen, “De Preikestolen” (De preekstoel).
We verwachten een enorme toeloop, zaterdag, lekker weer, we moesten dus voor 8h op het wandelpad staan.
We waren dan ook verbaast toen we als een van de eersten de parking opreden.
Later bleek dat de eerste parking al volzet was, we waren dus zeker niet de vroegste vogels …
We waren goed voorbereid, voldoende water, eten en wat krachtvoer want we hadden horror verhalen gelezen over deze voor sommige mensen zeer zware wandeling.
Maar achteraf bleek dat reuze mee te vallen, zo zwaar is de wandeling niet.
Er is inderdaad wat klimwerk van 500 meter maar tussenin zijn er vlakke plateaus .
De wandeling is goed 10 kilometer lang, heen en terug.
We hebben al zwaardere wandelingen gedaan op deze reis.
De Preikestolen is een 605 meter hoge klif die uitsteekt boven het Lysefjord.
Een van de meest bezochte natuurlijke bezienswaardigheden in de wereld.
Soms is de Preikestolen helemaal verscholen in de mist, maar wij hadden geluk, het uitzicht was er fenomenaal mooi op de bergen en het Lysefjord!
Preikestolen is absoluut niet voor mensen met hoogtevrees, over de rand kijk je namelijk honderden meters diep het fjord in, dus even bibberen dichtbij de klif.
Door de drukte was het aanschuiven voor de “perfecte foto", we merkte op dat sommige mensen echt veel risico nemen door heel dicht op de rand te gaan staan of gaan zitten en met hun benen in de ravijn ... alles voor de foto ....
Ik besloot om nog wat hoger te klauteren (zie foto hierboven).
Véronique verkoos om ter plaatse te blijven en te genieten van het uitzicht.
Een half uurtje klimmen, eventjes weg van de horde, luidruchtige toeristen naar een wauw gevoel en fenomenaal zicht!
Het was gigantisch mooi! Een toppertje!!!!
Rond 14h30 waren we terug bij Fluffy na een fantastische ervaring.
Na de boodschappen in Jorpeland en een ijsje reden we verder naar Forsand.
Forsand was eigenlijk de aanloop naar de volgende wandeling (Kjerbolten).
De bedoeling was een ferrytocht naar de startplaats te nemen maar door werken aan de steiger vaart de ferry niet in juni.
We hebben dan maar overnacht op de kade met zicht op het Lysefjord.
Dag 25: Forsant - Kjerag (216 km).
De avond voordien lazen we op een weerapp. dat er een einde zou komen aan het mooi weer en er veel regen op komst was.
Nog 1 dag mooi weer, daarna regen … we moesten dus beslissen om de zware dagwandeling naar Kjeragbolten die op onze bucketlist stond vandaag te doen met de wandeling van gisteren naar Prekestolen nog in de kuiten.
In de regen is het onmogelijk deze wandeling te maken.
We besloten de rit te maken en om 4h30 te vertrekken.
Véronique bleef nog wat slapen tijdens het rijden.
Ik was nog maar een kwartier aan het rijden en lappe … ook voor deze rit was een overzetboot nodig, die voer pas om 10h45 …
Na heel wat vloeken besloot ik om de omweg van maar liefst 150 kilometer te rijden via Stavanger.
Een rit van 250 kilometer, een kleine 4 uur naar de start van de wandeling met onderweg een tunnel met maar liefst €40 tolgeld.
Na Stavanger was de natuur overweldigend onderweg.
Zo mooi in de opkomende zon, het was dus ook genieten ook al was het een lange rit.
Rond 9h30, na een gigantisch mooi laatste stuk rijden van 30 kilometer kwamen we aan in Lysebotn waar de de befaamde Kjeragbolten wandeling start.
Kjeragbolten is een van de spectaculairste wandelingen in Noorwegen.
Spectaculair en heel zwaar, meer dan 11 kilometer en met 800 meter te overbruggen steile hoogtemeters.
De hike naar Kjeragbolten bestaat uit 3 zware beklimmingen, elke klim rond de 200 meter.
Met zwaar bedoel ik soms optrekken aan een ijzer ketting naar boven.
Echt zeer zwaar voor mensen van onze leeftijd … er waren opvallend minder wandelaars dan de wandeling gisteren naar Preikestolen.
Opvallend veel jonge mensen zagen we onderweg.
Na de 3 klauterbeklimmingen moesten we nog een goed half uur wandelen op een plateau die leek op een soort maanlandschap, we keken uit op een waanzinnig mooi uitzicht op de omliggende bergen!
Helemaal op het einde nog 500 meter door de sneeuw tot bij de topattractie “Kjeragbolten”!
Op 1020 meter, de befaamde zwevende steen Kjeragbolter.
Het lijkt bijna onwerkelijk en het ziet er magisch uit, 1000 meter boven het Lysefjord!
Echte avonturiers, zonder hoogtevrees en met veel durf gaan op de rotsblok staan voor eeuwige Instagram faam …
Niet normaal welke risico’s er worden genomen om op de steen te gaan staan want voor je op de steen komt moet er nog een heel smalle opstap gemaakt worden.
Een verkeerde beweging en het is voorbij …
Wij kregen al de kriebels in onze buik van het zien van de stuntacties …
Dus geen foto van een stoere Geert of Véronique op de zwevende Kjeragboltenrots.
Wel een bijna ... foto's ... .
Er is ook een Kjeragfoss (waterval), deze is ook te zien vanaf het rotsplateau, die valt 715 meter naar beneden.
We moesten ook nog terug langs dezelfde wandelweg, zeer belastend voor knie en rug.
Een kleine 6h hebben wij gedaan over de wandeling met boven een uitgebreide kijk- eet- rustpauze.
Wat een geweldige- maar ook vermoeiende ervaring.
Het was een lange dag geweest, we vonden onze rust op een overnachtsplekje aan een meer.
Voor dat de regen kwam heb ik voor de laatste keer de barbeque aangestoken.
Dag 26: Lysebotn - Lindesnes (140 km).
Zoals voorspeld, regen, veel regen en wind.
Het was dus een goede beslissing op de Kjeragbolten wandeling de dag voordien te doen.
De wandelingen van de afgelopen dagen zaten nog goed in de benen samen met de regen een ideale dag om het wat rustiger aan te doen, wat te lezen, reisblog te bij te werken.
In de namiddag helemaal zuidwaarts gereden tot in de omgeving van Lindesnes waar we overnacht hebben.
Dag 27: Lindesnes - Vennesla (140 km).
Opgestaan met heel wat muggebeten, in feite zijn het sknuttebeten … heel kleine muggen, je ziet ze bijna niet.
Geen regen, wel veel wind vandaag.
Er stond een bezoek gepland aan Lindesnes, de zuidkaap van Noorwegen.
Lindesnes is het meest zuidelijke puntje van Noorwegen.
Tussen de zuidkaap en noordkaap liggen er 2518 kilometer.
Op het ruige rotslandschap staat de oudste vuurtoren van Noorwegen.
Het is zelden in Noorwegen, maar hier moesten we toegangsgeld betalen om de vuurtoren site te bezoeken.
Helemaal in vertrouwen want je neemt een ticket aan de automaat en verder vraagt er niemand het ticket.
We bezochten de vuurtoren en de omgeving, allemaal heel mooi om te zien.
Veel wind op de Zuidkaap, gelukkig was het droog, we zagen op foto’s dat de wind daar heel hevig kan tekeer gaan
Er was ook een tentoonstelling en een film over het ontstaan en de bouw van vuurtoren die we bekeken hebben.
Na Lindesnes een korte stop in Baily om het beroemde onderwater restaurant “Under” eens te zien aan de buitenkant weliswaar…
Het restaurant heeft ondertussen 1 Michelin ster.
In de late namiddag een stop in de havenstad Kristiansand waar we door de winkelstraten gewandeld hebben.
Overnacht in Vennensla, 30 kilometer voorbij Kristiansand waar we hopen morgen te wandelen.
Dag 28: Vennesla - Alefkaer (13 km) - Kristaansand.
De zon scheen, 22°C, ideaal wandelweer voor de Tommerrenna hike.
Een gemakkelijke vlakke wandeling van een kleine 10 kilometer
Vrijwel de volledige wandeling gaat door een houten “goot” die na de oorlog is aangelegd, leuk om op te wandelen.
De houten constructie werd vroeger gebruikt om hout uit het bos naar de rivier te laten drijven.
Onderweg 2 hangbruggen om over te wandelen en een tunnel met een verhaal …
Toen ik op het einde van de tunnel licht zag, ging het licht uit bij mij … ik stootte mijn hoofd tegen een rots.
Veel bloed en veel pijn … Een Dafalgan moest zijn werk doen.
Rond 16h waren we terug bij Fluffy.
Na de was en de plas en de laatste boodschappen op Noorweegse bodem zijn we richting Kristiaansand gereden waar onze reis in Noorwegen zal eindigen.
-----------------------------------
Dag 29-30: Kristiaansand - Brugge (1203 km)
Einde van een mooie reis, we hebben maar liefst 6280 kilometer gereden.
Een maand veel rijden, een echte roadtrip, veel zien, heel veel om van te genieten.
Noorwegen is immens mooi, prachtige natuur, mooie wandelingen echt de moeite voor natuurliefhebbers net als ons.
Ik moet zeker vermelden dat we gigantisch veel geluk gehad hebben met het weer, slechts 1
regendag en meestal zon en lekkere temperaturen.
Temperaturen
van het vriespunt tot bijna 30°C, we hebben de verwarming een aantal keer
moeten opzetten maar ook met de airco gereden.
Noorwegen is duur maar het gratis vrij staan met de camper compenseert veel.
We hebben ook low budget geleefd.
Het budget
We hebben 6280 kilometer gereden.
Benzine: €1000
Tol/Brugge/Ferries: €700 (waarvan €270 tol kosten die we nog moeten ontvangen).
Bezienswaardigheden: €40.
Overnachting: €40.
Etentjes en Terras: €200.
Boodschappen: €940
Totaal: €2930.
